Анры Шарль Манген (фр.: Henri Charles Manguin; 23 сакавіка 1874, Парыж — 25 верасня 1949, Сен-Трапэ) — французскі мастак-постімпрэсіяніст, прадстаўнік кірунку фавізм.
Манген навучаўся ў Вышэйшай школе прыгожых мастацтваў у Парыжы пад кіраўніцтвам Гюстава Маро, дзе пасябраваў з Альберам Марке, Анры Мацісам, Альберам Гіёмам, Жоржам Руо і Шарлем Камуанам. Выпрабаваў вялікі ўплыў імпрэсіянізму, які выявіўся ў шырокім выкарыстанні ім яркіх пастэльных адценняў. Ён ажаніўся ў 1899 годзе і зрабіў шматлікія партрэты сваёй жонкі Жанны і іх сям’і.
У 1902 год правёў першую выстаўку, у Салоне незалежных і пасля ў Восеньскім салоне. Многія яго карціны адлюстроўваюць міжземнаморскія пейзажы, якія сталі верхам яго працы ў напрамку фавізму.
Пасля Восеньскага салона 1905 года Амбруаз Валар набыў 142 карціны мастака, а таксама пастэлі і малюнкі на агульную суму 7000 франкаў.
У 1908 годзе Манген са сваім сябрам Альберам Марке адправіўся ў пошуках натхнення ў Італію. У 1909 годзе мастак удзельнічаў у групавой выстаўцы ў Расіі. Першая персанальная выстаўка Мангена адбылася ў 1910 годзе ў парыжскай галерэі Druet. Работы Мангена былі таксама прадстаўлены на Міжнароднай выстаўцы сучаснага мастацтва ў Нью-Ёрку ў 1913 годзе.
У пачатку Першай сусветнай вайны ён пераязджае з сям’ёй у Швейцарыю і застаецца там да 1919 года, пасля чаго вяртаецца ў Нёі-сюр-Сен і з 1920 года працуе на віле L’Oustalet у Сен-Трапэ.
У 1920 годзе Манген выстаўляецца ў Галерэі Марселя Бернхейма разам з Отманам, Тырманам, Аляксандрам-Полем Кану і іншымі. У 1938 годзе галерэя Druet закрылася, карціны мастака выкупіў яго сын, з іх восем палотнаў былі знішчаны самім Мангенам. У 1940 годзе некаторыя з работ Мангена былі выстаўлены на Венецыянскай біенале.
Падчас Другой сусветнай вайны мастак працаваў у Парыжы, Сен-Трапэ і Авіньёне.