У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Фесалоніцкі. Андрэй Дзмітрыевіч Фесалоніцкі (1842 - ) - расійскі, беларускі і ўкраінскі інжынер-архітэктар[1].
Нарадзіўся ў 1842 годзе. Вучыўся ў прыватным пансіёне. У 1855 годзе паступіў у Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, якое скончыў у 1863 годзе з правам на чын X класа[1].
Адразу пасля заканчэння вучобы прызначаны архітэктарскім памочнікам у архангельскую будаўнічую і дарожную камісію[1]. З пераўтварэннем камісіі А. Фесалоніцкі ў 1865 годзе прылічыўся да Міністэрства ўнутраных спраў, з адкамандзіраваннем для заняткаў у Тэхнічна-будаўнічы камітэт(руск.) бел., а ў 1866 годзе перайшоў у мінскае губернскае праўленне звышштатным тэхнікам[1].
З 1869 года А. Фесалоніцкі паслядоўна займаў пасады: малодшага інжынера ковенскага губернскага праўлення (па 1872), губернскага інжынера ў Разані (па 1876) і губернскага архітэктара(руск.) бел. ў Чарнігаве (па 1890)[1]. У 1868 годзе А. Фесалоніцкі ўзведзены ў званне інжынер-архітэктара[1].
Тэхнічная дзейнасць А. Фесалоніцкага выявілася ў пабудове драўляных і мураваных храмаў у Ковенскай і Чарнігаўскай губернях, мастоў, дарожных збудаванняў і прыватных будынкаў. З 1890 года выйшаў у адстаўку і займаўся прыватнай практыкай[1].