Андрэй Аляксеевіч Трафімук (3 (16) жніўня 1911, вёска Федзькавічы, цяпер Жабінкаўскі раён, Брэсцкая вобласць — 24 сакавіка 1999, Новасібірск) — савецкі і расійскі навуковец беларускага паходжання ў галіне геалогіі і разведкі нафтавых і газавых радовішчаў, доктар геолага-мінералагічных навук, акадэмік Акадэміі навук СССР і акадэмік Расійскай акадэміі навук.
Сыграў адметную ролю ў асваенні «Другога Баку», заснаваў Інстытут геалогіі і геафізікі СА РАН, у ліку першых акадэмікаў пераехаў з Масквы, дзе быў дырэктарам інстытута, у акадэмгарадок у Новасібірску. Грамадзянская пазіцыя А. А. Трафімук не дазволіла прыняць ордэн «За заслугі перад Айчынай», якім ён быў узнагароджаны па ўказе Прэзідэнта РФ у лютым 1998 года, у знак нязгоды з палітыкай дзяржавы ў адносінах да сваіх грамадзян[крыніца?].
Нарадзіўся жніўні 16 (3 жніўня па старым) 1911 у вёсцы Федзькавічы Кобрынскага павета Гродзенскай губерні, цяпер у складзе Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці Беларусі.
З 1929 года ён вучыўся на геалагічным факультэце Казанскага дзяржаўнага ўніверсітэта. Адначасова з 1930 года працаваў начальнікам навукова-даследчай партыі, якая займалася вывучэннем жалезных руд і баксітаў Урала. Пасля заканчэння ўніверсітэта ў 1933 годзе завочна навучаўся ў аспірантуры Казанскага ўніверсітэта. У 1938 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю.