wd wp Пошук: ⬜

Андрэа Пірла

.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Андрэа Пірла (італ.: Andrea Pirlo; нар. 19 мая 1979, Флера, Італія) — італьянскі футбаліст і трэнер, ігрок нацыянальнай зборнай Італіі (2002—2015). У цяперашні час працуе галоўным трэнерам турэцкага клуба «Фаціх Карагюмрук».

На клубным узроўні вядомы па выступах за «Мілан» і «Ювентус». Майстар выканання стандартных палажэнняў і далёкіх удараў, адрозніваўся тонкім бачаннем поля і дакладнасцю перадач. Ён, як правіла, гуляў на пазіцыі адцягнутага плэймейкера як за клуб, гэтак і ў матчах за нацыянальную каманду, і лічыўся адным з найлепшых ігракоў у свеце на гэтай пазіцыі[6].

Гуляючы за «Мілан», ён перамогаў у такіх спаборніцтвах, як Ліга чэмпіёнаў (2003 і 2007), еўрапейскі Суперкубак (2003 і 2007), чэмпіянат Італіі (2004 і 2011), Суперкубак Італіі (2004), чэмпіянат свету сярод клубаў (2007), а таксама Кубак Італіі ў 2003 годзе. У складзе «Ювентуса» чатыры разы запар выйграваў скудэта (2011—2015). Чэмпіён свету 2006 года.

Клубная кар’ера

У 16 гадоў у складзе клуба «Брэшыя» дэбютаваў у Серыі А, добра сябе зарэкамендаваўшы, перабраўся ў адзін з наймацнейшых клубаў Італіі — «Інтэр». Пасля першага добрага сезона праводзіў вялікую частку часу ў запасе. Ягонымі канкурэнтамі на месца ў асноўным складзе на той момант былі Раберта Баджа, Юры Джаркаеф і Альвара Рэкоба. У сезоне 1999/2000 выходзіў на поле ў складзе клуба «Рэджына», куды быў аддадзены ў арэнду «Інтэрам», паказаўшы добры футбол на наступны сезон ён зноў вярнуўся ў склад «Інтэра». Не знайшоўшы агульнай мовы з новым трэнерам каманды, за суму ў 10 мільёнаў долараў ЗША ён перайшоў у «Мілан», дзе раскрыўся цалкам яго талент.

18 мая 2011 года Андрэа Пірла абвясціў аб сыходзе з «Мілана» па заканчэнні сезона[7]. Праз шэсць дзён, 24 мая, падпісаў трохгадовы кантракт з турынскім «Ювентусам», які дзейнічае да 30 чэрвеня 2014 года.

У «Ювентусе» Пірла атрымаў новую матывацыю, і ў выніку пераўзышоў усе спадзяванні заўзятараў. Хутка замацаваўшыся ў цэнтры паўабароны, Пірла дапамог «Ювентусу» вярнуцца на вядучыя пазіцыі ў італьянскім футболе — разам з Андрэа турынцы ўпершыню пасля скандалу 2006 года сталі чэмпіёнамі Італіі. Усе чатыры сезоны, якія Пірла правёў у «Ювентусе», той станавіўся чэмпіёнам, а ў сезоне 2014/15 здолеў дайсці да фіналу Лігі чэмпіёнаў.

6 ліпеня 2015 года было афіцыйна абвешчана аб пераходзе Пірла ў клуб амерыканскай МЛС «Нью-Ёрк Сіці»[8]. У кастрычніку 2017 года абвясціў, што па заканчэнні сезона 2017 завяршыць кар’еру[9]. 6 лістапада 2017 года згуляў свой апошні матч за «Нью-Ёрк Сіці», калі дапамог перамагчы «Каламбус Кру» (2:0), аднак нью-ёркскі клуб па суме двух матчаў саступіў 3:4 і выбыў з плэй-оф МЛС. Пасля матча Пірла пацвердзіў завяршэнне кар’еры[10].

Міжнародная кар’ера

Свой першы матч за нацыянальную зборную Італіі правёў 7 верасня 2002 года супраць зборнай Азербайджана.

Трэнерская кар’ера

У 2019 годзе атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі Pro. 30 ліпеня 2020 года быў прызначаны галоўным трэнерам моладзевай каманды «Ювентуса», а ўжо праз дзевяць дзён узначаліў асноўную каманду клуба. У сезоне 2020/21 «Ювентус» пад кіраўніцтвам Пірла ўпершыню за 10 гадоў не здолеў стаць чэмпіёнам Італіі, аднак перамог у кубку краіны. У маі 2021 года стала вядома, што Пірла пакідае пасаду галоўнага трэнера турынскага клуба[11].

У чэрвені 2022 года стаў галоўным трэнерам турэцкага клуба «Фаціх Карагюмрук»[12].

Дасягненні

Клубныя

Мілан

Чэмпіён Італіі (2): 2004, 2011
Уладальнік Кубка Італіі: 2003
Уладальнік Суперкубка Італіі: 2004
Пераможца Лігі чэмпіёнаў (2): 2003, 2007
Уладальнік Суперкубка УЕФА (2): 2003, 2007
Пераможца клубнага чэмпіяната свету: 2007

Ювентус

Чэмпіён Італіі (4): 2012, 2013, 2014, 2015
Уладальнік Кубка Італіі: 2015
Уладальнік Суперкубка Італіі (2): 2012, 2013

Міжнародныя

Італія

Чэмпіён свету: 2006
Сярэбраны прызёр чэмпіянату Еўропы: 2012
Бронзавы прызёр Алімпійскіх гульняў: 2004

Зноскі

↑ Andrea Pirlo // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ ANDREA PIRLO // Base de Datos del Futbol Argentino
↑ Andrea Pirlo // As — Madrid: Grupo PRISA, 1967.
↑ http://calcio-seriea.net/scheda_giocatore/2017/625/ Праверана 10 красавіка 2020.
1 2 UEFA.com — 1998.
↑ Born Again: How the Deep-Lying Midfielder Position is Reviving Careers. SoccerLens
↑ Пути «Милана» и Пирло разошлись. Eurosport.
↑ “Нью-Йорк Сити” объявил о переходе Андреа Пирло (ФОТО). football.by
↑ Пирло объявил, что завершит карьеру в декабре by.tribuna.com
↑ Пирло подтвердил, что завершил карьеру. by.tribuna.com
↑ Андреа Пирло покинул пост главного тренера “Ювентуса”. football.by
↑ Футбол. Андреа Пирло официально возглавил “Фатих Карагюмрюк”. pressball.by

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Андрэа Пірла