Луіджы Капелі (у старых рускіх крыніцах звычайна Алаізій Капелли, лац.: Aloisius Ludovicus Cappelli, італ.: Aloisio Luigi Cappelli; 1776-1838) — італьянскі юрыст і філолаг, прафесар Пізанскага і Віленскага універсітэтаў.
Родам з Пістоі. З 1797 па 1801 гады ён займаў кафедру грамадзянскага і кананічнага права ў Пізанскім універсітэце, пакінуўшы якую, займаў пасаду чыноўніка ў Фларэнцыі і Вальтэры. У 1804 годзе Капелі заняў кафедру грамадзянскага і крымінальнага права ў Віленскім універсітэце, пачынаючы з 1808 года выкладаў рускую мову і літаратуру (стаўшы першым прафесарам гэтых дысцыплін у рэгіёне), а з 1813 года — чытаў ва ўніверсітэце і Віленскай духоўнай семінарыі лекцыі па кананічным праве.
Лекцыі Алаізія Капелі, якія ён чытаў на лацінскай мове, адрозніваліся ліберальным характарам, чым прыцягвалі студэнтаў. Мітрапаліт Іосіф Сямашка распавядаў у сваіх нататках, што Капелі на лекцыях па кананічнаму праву «сістэматычна і з нейкай асалодай пераследваў самымі з’едлівымі сарказмамі злоўжывання рымскага духавенства, у асаблівасці багатых прэлатаў».
Алаізій Капелі двойчы быў дэканам факультэта славесных навук і прыгожых мастацтваў (1811-1817 і 1827-1832) і пасля закрыцця Віленскага ўніверсітэта выкладаў кананічнае права ў Віленскай рымска-каталіцкай акадэміі.
Пры вяртанні ў Італію ў 1838 годзе атрымаў у падарунак свой партрэт, адлітаграфаваны студэнтамі на ўласныя сродкі.
Алаіза Капелі апублікаваў лекцыю аб крыніцах і падставах каталіцкага права[2] і «Manuale juris canonici»[3], а таксама некалькі кніг і брашур па грамадзянскім, крымінальным і кананічным праве на лацінскай і італьянскай мовах.
Акрамя правазнаўчых твораў апублікаваў таксама вершаванае прывітанне «На вяртанне Яго Імператарскай Вялікасці Аляксандра I з Парыжа» (італ.: Per ritorno da Parigi della S. C. M. di Alessandro I; 1814) і лекцыю «Петрарка як паэт, філолаг і мараліст» (польск.: Petrarch uważany jako poeta, filolog i moralista; 1816, у перакладзе з французскай на польскую). Перапісваўся са сваім земляком Себасцьяна Чампі.