Акультурацыя (лац.: acculturare — ад лац. ad — да і cultura — адукацыя, развіццё) — працэс узаемаўплыву культур (абмен культурнымі асаблівасцямі), успрымання адным народам цалкам ці часткова культуры іншага народа. Пры гэтым арыгінальныя культурныя мадэлі адной ці абедзвюх груп могуць быць зменены, але і групы па-ранейшаму розныя. Варта адрозніваць акультурацыю і асіміляцыю, пры якой адбываецца поўная страта адным народам сваёй мовы і культуры пры кантакце з іншым, больш дамінантным. Пры гэтым, несумнеўна, акультурацыя можа быць першай ступенню на шляху да поўнай асіміляцыі.
Прыклады акультурацыі досыць шматлікія ў сучасным свеце, асабліва пасля шматразовага павелічэння патокаў міграцыі з адных рэгіёнаў у іншыя.
Да прыкладу, шлях акультурацыі праходзяць шматлікія падзеленыя народы, вымушаныя прыстасоўвацца да ўмоў культурна-моўнага асяроддзя, створанай большасцю, якая атачае іх. Пры гэтым не адбываецца іх асіміляцыі, яны захоўваюць культурна-моўную аўтаномію.
Пры гэтым працяглая акультурацыя, не якая завяршаецца асіміляцыяй па тых ці іншых прычынах, можа мець утоены канфліктны патэнцыял. З іншага боку, над шматлікімі народамі (асабліва дыяспарамі), які паспяхова прайшлі шлях акультурацыі, навісае пагроза поўнай асіміляцыі.