У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Анегін. Яўген Яўгенавіч Анегін (нар. 17 ліпеня 1932, Кастрама, Расія — 22 лістапада 2002) — вучоны ў галіне электроннага машынабудавання. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1986), доктар тэхнічных навук (1982), прафесар (1989)[1].
Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут (1955). З 1956 года вядучы канструктар Мінскага завода аўтаматычных ліній. З 1963 года вядучы канструктар, начальнік аддзела, галоўны інжынер, намеснік начальніка канструктарскага бюро дакладнага электроннага машынабудавання (КБТЭМ) Міністэрства электроннай прамысловасці СССР (Мінск). З 1971 года намеснік генеральнага дырэктара па навуковай рабоце навукова-вытворчага аб’яднання «Планар», галоўны інжынер КБТЭМ, з 1974 года генеральны дырэктар НВА «Планар», начальнік КБТЭМ.
Даследаванні ў галіне тэорыі праектавання прэцызійнага тэхналагічнага абсталявання для вытворчасці вялікіх і звышвялікіх інтэгральных схем, прынцыпаў яго пабудовы і тэхналогіі вырабу. Распрацаваў новыя фізічныя і тэхналагічныя прынцыпы пабудовы оптыка-механічнага і зборачнага абсталявання ў вытворчасці вырабаў мікраэлектронікі і сродкі для іх рэалізацыі.
Аўтар каля 100 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій, 46 вынаходак.
Дзяржаўная прэмія СССР 1973 года за распрацоўку і ўкараненне ў масавую вытворчасць высокачастотных транзістараў серыі КТ-315.
Узнагароджаны ордэнамі Леніна (1981), Кастрычніцкай рэвалюцыі (1986), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1976), медалём[2].