Энкалпіён (стар.-грэч.: egkolpion) — невялікі каўчэжац прамавугольнай, круглай або крыжападобнай формы з выявай Ісуса Хрыста ці святых.
Энкалпіёны насілі паўзверх адзення. Унутры энкалпіёна змяшчаліся часціцы асвячонай просвіры або мошчы святых, каб ахаваць чалавека ад розных напасцяў, асабліва ў далёкіх падарожжах або паходах.
Носіцца на шнурку ці ланцужку. Выкарыстоўваецца як узнагародны знак для ўзнагароджання епіскапаў пры пасвячэнні ў сан. У іканапісе энкалпіён малююць на святых архірэях — свяціцелях.
Літыя бронзавыя энкалпіёны знойдзены ў Друцку, Мінску, Полацку, Гродна, Навагрудку, Тураве, Магілёве, Брэсце, Мсціславе[1], а таксама на Маскавіцкім гарадзішчы каля Браслава. Значная частка іх, верагодна, зроблена ў Кіеве, але не выключана, што некаторыя створаны і мясцовымі майстрамі па кіеўскіх мадэлях. У больш позніх вырабах рэльеф меншы, а выявы амаль плоскія[2].