У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Гартман.
Эдуард фон Гартман (ням.: Eduard von Hartmann; 23 лютага 1842, Берлін, Германія - 5 чэрвеня 1906, Гросліхтэрфельдэ) — нямецкі філосаф.
На аснове прызнання ірацыянальнасці свету Гартман распрацоўваў этыку з пункту гледжання песімізму (“Фенаменалогія маральнай свядомасці”, 1879). Ён заклікаў да пазбаўлення ад трох ілюзій, паслядоўна якія валодалі розумамі людзей: ілюзіі зямнога шчасця, ілюзіі незямнога шчасця і ілюзіі дасягнення шчасця ў выніку сацыяльнага прагрэсу. У сваім адмаўленні магчымасці шчасця ў выніку гістарычнага развіцця Гартман прыходзіць да сцвярджэння нігілістычнай рэлігіі (“Філасофія рэлігіі”, 1882), - эвалюцыя цягне Сусвет да знішчэння шляхам ўсведамлення яе неразумнасці і немэтазгоднасці. У псіхалогіі Гартман выступіў супраць матэрыялістычнай пазіцыі, згодна з якой псіхічныя працэсы залежаць ад фізіялагічных.