Цімафе́й Цімафе́евіч Хру́кін (8 (21) чэрвеня 1910, Ейск, Краснадарскі край — 19 ліпеня 1953, Масква) — савецкі военачальнік, генерал-палкоўнік авіяцыі (1944), двойчы Герой Савецкага Саюза (22.2.1939 і 19.4.1945). Член КПСС з 1929 года.
Нарадзіўся 8 (21) чэрвеня 1910 года ў Ейску ў сям’і рабочага.
У Чырвонай Арміі з 1932 года. Скончыў Луганскую ваенную школу пілотаў (1933), курсы ўдасканалення вышэйшай камскладу пры Акадэміі Генштаба (1941). У 1936—1937 гадах быў добраахвотнікам у Грамадзянскай вайне ў Іспаніі — камандаваў авіяцыйным атрадам, у красавіку — чэрвені 1938 года ўдзельнічаў у баях супраць японцаў у Кітаі — камандзір эскадрыллі, затым бамбавальнай групы.
Падчас савецка-фінляндскай вайны 1939—1940 камандуючы ВПС 14-й арміі. У Вялікую Айчынную вайну — камандуючы ВПС 12-й арміі (1941), Карэльскага і Паўднёва-Заходніх франтоў (1941—1942), камандуючы 8-й (1942-44) і 1-й (з ліпеня 1944 г.) паветранымі арміямі. Удзельнічаў у Сталінградскай бітве, у вызваленні Данбаса, Правабярэжнай Украіны, Крыма, Беларусі, Прыбалтыкі, ва Усходне-Прускай і іншых аперацыях. У 1946—1947 і ў 1950—1953 гадах — намеснік Галоўнакамандуючага ВПС.
Памёр 19 ліпеня 1953 года ў Маскве.
Узнагароджаны ордэнам Леніна, 3 ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Суворава 1-й і 2-й ступені, 2 ордэнамі Кутузава 1-й ступені, ордэнамі Багдана Хмяльніцкага 1-й ступені, Айчыннай вайны 2-й ступені, Чырвонай Зоркі і медалямі, а таксама замежнымі ордэнамі.