Франсуа-Крыстоф Келерман, герцаг дэ Вальмы (фр.: François-Christophe Kellermann, duc de Valmy; 28 мая 1735, Страсбург — 23 верасня 1820, Парыж) — французскі военачальнік Рэвалюцыйных войнаў, пры Напалеоне I — ганаровы маршал Францыі.
Ураджэнец Страсбурга, ў 1752 годзе быў завербаваны ў Французскі гусарскі полк, ў 1788 годзе быў ужо генералам.
У 1792 годзе Келлерман, з захапленнем далучыўся да рэвалюцыі, быў прызначаны галоўнакамандуючым мозельского арміяй, злучыўся з Дюмурье і 20 верасня вытрымаў знакамітую кананаду ў Вальмы, ўтрымаўшыся супраць праўзыходных сіл прусакоў. Абвінавачаны ў тым, што недастаткова энергічна пераследваў што адступіліся прусакоў, Келлерман быў апраўданы судом.
У маі 1793 годп Келерман стаў на чале альпійскай арміі. У жніўні — кастрычніку 1793 года Келерман камандаваў арміяй, якія аблажылі Ліён, паўсталы супраць якабінскай дыктатуры.
Неўзабаве пасля ўзяцця Ліёна Келерман быў зноў абвінавачаны ў недахопе энергіі і кінуты ў вязніцу, і толькі падзенне Рабесп’ера выратавала Келлерман ад эшафота.
У 1801 годзе ён быў прызначаны прэзідэнтам сената, у 1804 годзе атрымаў званне маршала Францыі і збудаваны ў герцагі дэ Вальмы.
У 1814 годзе ён далучыўся да Людовіка XVIII, які зрабіў яго пэром Францыі.
Пахаваны на могілках Пер-Лашэз.
У 1892 Келлерману быў пастаўлены ў Вальмы помнік.