Фарны касцёл, фара (ад нямецкага Pfarrei — парафія, прыход) — найменне, якое некалі давалася значным касцёлам.
Найчасцей фараю зваўся найстарэйшы касцёл горада альбо галоўны касцёл у гарадскім дэканаце. У кафедральных гарадах фарным мог звацца другі па значнасці касцёл пасля кафедры.
У наш час найменне фарнага працягваюць па традыцыі насіць касцёлы, якія атрымалі яго ў мінулыя стагоддзі. У прыватнасці, працягваюць называць фарным гарадзенскі касцёл Св. Францішка Ксаверыя, які зараз з’яўляецца кафедрай Гродзенскай дыяцэзіі.
Фарнымі называюць шэраг касцёлаў, захаваных і знішчаных, у беларускіх гарадах і мястэчках.
Гродна: Касцёл Св. Францішка Ксаверыя — пачаў звацца Фарным у канцы 18 стагоддзя, калі ў яго былі перанесеныя набажэнствы з пашкоджанай пажарам Фары Вітаўта.
Магілёў: Касцёл Св. Казіміра (захаваўся часткова, ўжываецца як склад).
Гродна, касцёл Святога Францішка Ксаверыя
Магілёў, касцёл Святога Казіміра
Мір, касцёл Святога Мікалая
Нясвіж, касцёл Божага Цела
Слуцк: Фарны касцёл.
Віцебск, касцёл Найсвяцейшай Тройцы
Гродна, касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі
Клецк, касцёл Найсвяцейшай Тройцы
Мазыр, касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі