Утыка
Уты́ка — старажытны горад на паўночны захад ад Карфагена (тэрыторыя сучаснага Туніса), які традыцыйна лічыцца першай калоніяй, якую заснавалі фінікійцы ў Паўночнай Афрыцы.
Паводле Арыстоцеля, Утыка (ад фінікійскага слова «старая», ˁattiq) была заснавана прыблізна ў 1100 годзе да н.э. як порт на шляху да Гібралтара. З заснаваннем «новага горада», Карфагена, Утыка патрапіла ў залежнасць ад яго, аднак працягвала адыгрываць важную ролю ў фінікійскім гандлі.
У 308 ці 307 годзе да н.э. падчас вайны Сіракузаў з Карфагенам горад быў захоплены і разрабаваны войскамі Агафокла.
Пасля Трэцяй Пунічнай вайны Утыка стала адміністрацыйным цэнтрам рымскай правінцыі Афрыка. У 46 годзе да н.э. у абложанай цэзарыянцамі Утыцы скончыў жыццё самагубствам Катон Малодшы, які з-за гэтага атрымаў пасмяротную мянушку Утычнага.
У 439 годзе рымскі горад быў разрабаваны вандаламі, а ў 698 годзе канчаткова знішчаны арабскімі заваёўнікамі. Пачынаючы з XIX стагоддзя вядуцца археалагічныя раскопкі.
Зноскі
- ↑ Любкер Ф. Utica // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1434.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Утыка- Апродов В. А. Утика — древнейший город Карфагенской державы Архівавана 25 мая 2014.
Катэгорыя·Колішнія гарады Афрыкі
Катэгорыя·Фінікійскія калоніі
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных
Катэгорыя·Археалагічныя аб’екты ў Тунісе
Катэгорыя·Геаграфія Карфагена