У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Усеня.
Уладзімір Уладзіміравіч Усеня (нар. 27 жніўня 1958, в. Пасека, Старадарожскі раён, Мінская вобласць) — беларускі вучоны ў галіне лесазнаўства. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2021[1], член-карэспандэнт з 2017), доктар сельскагаспадарчых навук (2004), прафесар (2010).
Скончыў Беларускі тэхналагічны інстытут ім. С. М. Кірава (1980).
У 1980—1981 гадах інжынер-таксатар Гомельскай лесаўпарадкавальнай экспедыцыі. З 1981 года ў Беларускім НДІ лясной гаспадаркі: старшы інжынер, малодшы, старшы навуковы супрацоўнік. У 1992—2006 гадах вядучы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, лабараторыі, з 2007 года намеснік дырэктара па навуковай рабоце Інстытута лесу НАН Беларусі[2].
Навуковыя працы ў галіне лесазнаўства, лясной піралогіі і аховы лясоў ад пажараў. Даследаваў прадуктыўнасць, урадлівасць глебы і аднаўленне лясных фітацэнозаў пасля пажараў. Прапанаваў дыягнастычныя паказчыкі па ацэнцы пажараўстойлівасці насаджэнняў асноўных лесаўтваральных парод і дыферэнцыраваную сістэму вядзення ў іх гаспадаркі пасля пажараў. Выканаў лесапажарнае раянаванне тэрыторыі Беларусі. Распрацаваў і ўкараніў у практыку аховы лясоў перспектыўныя тэхналогіі лакалізацыі і тушэння пажараў на аснове прымянення айчынных экалагічна бяспечных хімічных складаў.
Аўтар больш як 220 навуковых прац, у тым ліку 5 манаграфій.