wd wp Пошук: ⬜

Уладзімір Уладзіміравіч Познер

Уладзімір Уладзіміравіч По́знер (нар. 1 красавіка 1934, Парыж, Францыя) — савецкі, расійскі і амерыканскі журналіст і тэлевядучы, першы прэзідэнт Акадэміі расійскага тэлебачання (1994—2008), пісьменнік. Вядзе аўтарскую праграму «Познер» на «Першым расійскім канале».

Біяграфія

Бацькі, пачатак жыцця

Нарадзіўся ў сям’і яўрэя[11] Уладзіміра Аляксандравіча Познера [fr] (1908—1975)[12], які эміграваў з Расіі ў 1922 годзе[13], і францужанкі Жэральдын Лютэн (1910—1985)[14]. Быў названы Уладзімірам у гонар бацькі і хрышчаны ў саборы Парыжскай Богамаці па каталіцкаму абраду [15].

Бацькі афіцыйна не былі ў шлюбе да пяцігадовага ўзросту Уладзіміра Познера. Маці павезла трохмесяцовага Уладзіміра ў ЗША[13]. Да таго часу ў Амерыцы жылі яе маці і сястра, а таксама блізкія сябры. Неўзабаве Жэральдын уладкавалася працаваць мантажорам у французскім аддзяленні кінакампаніі Paramount Pictures [13]. Праз 5 гадоў, у 1939 годзе, Уладзімір Александровіч Познер, які тым часам працаваў у еўрапейскім філіяле кінакампаніі «Metro-Goldwyn-Mayer», забрал Жэральдын з сынам з ЗША, і сям’я вярнулася ў Францыю.

Пасля акупацыі Францыі нямецкімі войскамі ў 1940 годзе яны зноў беглі ў ЗША. Ужо ў Амерыцы, у 1945 годзе, нарадзіўся брат Уладзіміра — Павел Познер. Бацька, Уладзімір Аляксандравіч Познер, быў гарачым патрыётам Савецкага Саюза. Пасля далучэнні Літвы да Савецкага Саюза ў 1940 годзе дзед У. У. Познера па бацьку, Аляксандр Уладзіміравіч Познер (1875—?), стаў грамадзянінам СССР. У сувязі з гэтым і бацька У. У. Познера, Уладзімір Александровіч Познер, набыў права на савецкае грамадзянства[16]. З 1943 года, працуючы начальнікам рускай секцыі аддзела кінематаграфіі Вайсковага дэпартамента ЗША, ён пачаў супрацоўнічаць з савецкай разведкай, спачатку ў якасці «стажора» і «наводчыка»[17].

У сувязі з пагаршэннем адносін паміж СССР і ЗША пасля вайны, наступам эпохі макартызму і ўсё больш пільнай увагай з боку ФБР у 1948 годзе сям’я Познераў была змушана з’ехаць з ЗША. Спачатку Познеры хацелі вярнуцца ў Францыю, але Познеру-старэйшаму адмовілі ў заездзе, злічачы яго на падставе даносу падрыўным элементам[18]. Тады Познеры пераехалі ў Берлін (ГДР), дзе Уладзімір Аляксандравіч атрымаў пасаду ў кампаніі «Саўэкспартфільм». У 1950 годзе Уладзімір Познер атрымаў савецкі пашпарт[19][20].

У 1952 годзе сям’я пераехала ў Савецкі Саюз, у Маскву.

Навучанне

У Нью-Ёрку Уладзімір Познер скончыў пачатковую школу Сіці-энд-Кантры [en] пад кіраўніцтвам Кэралайн Прэт [en]; пазней навучаўся ў сярэдняй школе Стайвесант [en].

Першыя часы ў Берліне Уладзімір наведваў школу для савецкіх дзяцей[* 1].

Бібліяграфія

Владимир Познер. Развітанне з ілюзіямі = Прощание с иллюзиями. — М.: АСТ, 2013. — 480 с. — 7 000 экз. — ISBN 978-5-17-077328-2.
Владимир Познер, Брайан Кан, Иван Ургант. «Аднапавярховая Амерыка» = «Одноэтажная Америка». — М.: АСТ, 2013. — 448 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-078759-3.
Владимир Познер. Тур дэ Франс = Тур де Франс. — М.: АСТ, 2012. — 304 с. — 4 000 экз. — ISBN 978-5-17-071947-1.

Заўвагі

Каментарыі

↑ Са снежня 1948 года.

Крыніцы

↑ http://www.goodreads.com/book/show/3040071-eyewitness
↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #119061856 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 20 снежня 2014.
↑ http://www.acting-man.com/?p=29044
↑ http://articles.latimes.com/1990-03-25/books/bk-320_1_vladimir-pozner
↑ http://www.nytimes.com/2013/12/22/world/europe/with-punishments-or-pardons-putin-shows-he-is-in-control.html
↑ http://www.bbc.co.uk/programmes/p025zld7
↑ http://rbth.com/society/2013/02/04/russia_sinks_to_148th_place_on_press_freedom_index_22479.html
↑ http://www.n-magazine.com/uncategorized/perspectives-on-gorbachev-3/
↑ http://www.nytimes.com/1987/06/17/arts/posner-not-your-average-russian.html
↑ http://www.nytimes.com/1990/03/04/books/radio-moscow-s-new-york-accent.html
↑ http://pozneronline.ru/2017/07/19262/
↑ Краткая биография В. А. Познера
1 2 3 Познер, 1999a
↑ «Тур де Франс»-2, просмотр с 07:20
↑ «Тур де Франс»-2, просмотр с 15:10
↑ Владимир Познер. Архив программы «Мишанина» (нявызн.). Радиостанция «Серебряный Дождь» (5 ліпеня 2015). — «…был указ Верховного совета СССР о том, что все латыши, литовцы или эстонцы, живущие за рубежом и их взрослые дети, могут автоматически получить советский паспорт, о чем мой отец мечтал. И он его получил. Я могу потом продолжить эту историю, но скажу, что его отца расстреляли немцы» Праверана 16 жніўня 2015.
↑ NSA, 1957
↑ Познер, 1999b
↑ Кудимов, 1987
↑ Раззаков, 2000

Літаратура

Владимир Познер: «Наркотики нужно легализовать — я их абсолютный противник» (арх. 1 мая 2015) // Новая газета. — 2004. — 29 сакавіка (№ 21).
Ганжа И. Познер. Большой портрет. Фотоальбом. — М.: Елена Резник, 2013. — 296 с. — ISBN 978-5-905327-03-2.
Денисова М. Владимир Познер: «По крайней мере, я это попробовал…» (арх. 1 мая 2015) // 7 дней : журнал. — 2009. — 22 мая (№ 22).
Додолев Е. Влад Листьев. Пристрастный реквием. — М.: Зебра Е, 2012. — 320 с. — ISBN 978-5-905629-27-3.
Кашин О. Именем Владимира Познера прикрыли котлован (арх. 4 мая 2005) // Коммерсантъ : газета. — 2003. — 25 снежня (№ 235(2838)).
Кудимов Ю. Они выбрали СССР. — М.: Политиздат, 1987. — 206 с.
Кудряц Е. Владимир Познер: «На меня бесполезно оказывать давление!» (арх. 1 мая 2015) // Партнёр : журнал. — 2008. — лістапад (№ 11(134)).
Кудряц Е. Владимир Познер: «Немцы признали свои преступления, и процесс покаяния продолжается!» (арх. 1 мая 2015) // Neue Zeiten : журнал. — 2013. — снежань (№ 12(150)).
Мельман А. Телегерой нашего времени (арх. 13 жніўня 2012) // Московский комсомолец : газета. — 2009. — 1 красавіка (№ 25020).
Миненкова Е. Владимир Познер разгадывает германскую головоломку (арх. 1 мая 2015) // Русская Германия : газета. — 2012. — 07 снежня (№ 49).
Падерина К. Владимир Познер: «Скоро стану прадедом» (арх. 1 мая 2015) // Теленеделя : журнал. — 2008. — 14 мая (№ 20(33)).
Познер В. В. Рождённый 1 апреля // Огонёк : журнал. — 1999a. — № 13. — С. 28—35. — ISSN 0131-0097. Архівавана з першакрыніцы 1 мая 2015.
Познер В. В. Я узнал кличку отца — Каллистрат // Огонёк : журнал. — 1999b. — № 14. — С. 36—39. — ISSN 0131-0097. Архівавана з першакрыніцы 1 мая 2015.
Рудык А. Вот те «Крост» (арх. 4 мая 2015) // «Афиша. Все развлечения Москвы» : журнал. — 2007. — 24 верасня (№ 209).
Свобода — не воля (арх. 1 мая 2015) // Автомобили : журнал. — 2011. — кастрычнік (№ 10).
Смирнов С. Времена лжи с Владимиром Познером. — М.: ЭКСМО, 2005. — 512 с. — (Народ против). — ISBN 5-9265-0163-6.
Стоцкий А. Слово и дело (арх. 20 жніўня 2011) // Экспресс-Газета. — 2007. — 09 красавіка (№ 14(635)).
Тельпиз Е. Искусство жить (арх. 19 красавіка 2015) // Cher Ami : журнал. — Курган, 2013. — 30 снежня (№ 2(41)).
Фрумкин С. Обаятельный советский человек (арх. 1 мая 2015) // Вестник : журнал. — 2000. — 18 ліпеня (№ 15(248)).
Jones, A. S.. American and Soviet Journalists Probe and Parry(англ.) , New York Times, nytimes.com (9 красавіка 1987). Праверана 15 красавіка 2015.

Спасылкі

Афіцыйны сайт Уладзіміра Познера
Уладзімір Познер ў сацыяльнай сетцы «Twitter»
Береза А.. Владимир Познер: «Происходящее в России — признак неуверенности и нервозности» (нявызн.). unian.net (25 сакавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 23 красавіка 2015.
Бородина А.. Владимир Познер: «В России есть журналисты и нет журналистики» (нявызн.). РИА Новости (4 снежня 2013). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 14 красавіка 2015.
Ванденко А.. Владимир Познер: «Более-менее прилично говорить по-русски я научился годам к девятнадцати, когда приехал в Москву из Германии» (нявызн.). fakty.ua (2 красавіка 2004). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2015. Праверана 12 студзеня 2015.
Владимир Познер стал кавалером Ордена Почетного легиона (нявызн.). lenta.ru (1 студзеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.
Владимир Познер: «Однополые браки во Франции — это прорыв в менталитете» (нявызн.). Gay.ru (26 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2013. Праверана 18 красавіка 2015.
Владимир Познер: «Отношение к геям — индикатор толерантности в умах людей» (нявызн.). gay.ru (16 чэрвеня 2007). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
Владимира Познера заставили закрыть шоу на «Дожде» (нявызн.). chaskor.ru (25 чэрвеня 2012). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
Власенко Е.. Владимир Познер: «Полиглотом меня сделала жизнь» (нявызн.). Русская служба BBC (6 снежня 2006). — обновлено. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
Вольский Н.. Владимир Познер: «Соловьев мне завидует…» (нявызн.). baltinfo.ru (14 лістапада 2011). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
Гуленок О.. Мой принцип (нявызн.). .kasparov.ru (10 лютага 2010). — Интервью с В. В. Познером. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 2 лютага 2018.
Дом Владимира Познера в переулке между Остоженкой и Старым Арбатом (нявызн.). ericche.com. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
Журавлёва О.. Особое мнение (нявызн.). Эхо Москвы (22 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2013. Праверана 18 красавіка 2015.
Кашин О.. Владимир Познер: «Эрнст сказал, что согласен с каждым моим словом» (нявызн.). Colta.ru (26 лютага 2013). — Медиа. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 16 верасня 2017.
Краткая биография Владимира Александровича Познера на сайте дома-музея Марии Цветаевой при Департаменте культуры Москвы (нявызн.). dommuseum.ru. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
Кураев А., протодиакон. С именинами, уважаемый Владимир Владимирович! (нявызн.). Интерфакс-Религия (28 ліпеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.
Лара Фабиан и Владимир Познер приветствуют Квир-фестиваль в Санкт-Петербурге (нявызн.). gay.ru (14 верасня 2010). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
Лицкевич О.. Евгений Киселев: «Я – украинский журналист с российским паспортом» (нявызн.) (недаступная спасылка). kp.ua (11 чэрвеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
Панченко А.. Владимир Познер: «Мы с Азаровым оба оказались полезны друг другу» (нявызн.). segodnya.ua; webcitation.org (23 сакавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 5 красавіка 2013. Праверана 15 красавіка 2015.
Познер Владимир Владимирович (нявызн.). Досье KP.RU. kp.ru (31 сакавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
Познер, Владимир. Телеведущий, журналист (нявызн.). lenta.ru. Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.
«Познер» позднего периода. На «Первом канале» состоялась премьера авторской передачи Владимира Познера (нявызн.). lenta.ru (18 лістапада 2008). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
Популярному телеведущему Владимиру Познеру исполняется 70 лет (нявызн.). 1tv.ru (1 красавіка 2004). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
Премьера фильма «Англия в общем и в частности» (нявызн.). pozneronline.ru 2014 (24 снежня 2014). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
Раззаков Ф.. Владимир Познер. Досье (нявызн.). Звёзды телевидения. — М.: ЭКСМО, 2000. mitrofanova.chat.ru. — ТелеоборZения от Нинель Митрофановой. Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2012. Праверана 14 красавіка 2015.
Ресторан «Chez Géraldine» (нявызн.). geraldine.ru. Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
Ситник Л.. Владимир Познер: «Читать Пушкина по-английски? Я что — обалдел?» (нявызн.). vtbrussia.ru (10 кастрычніка 2012). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
Скальский А.. Владимир Познер выступает за право на эвтаназию и выражает обеспокоенность усилением церкви в России (нявызн.) (недаступная спасылка). newsbabr.com; kontury.info (4 лютага 2009). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
Скандалу вокруг строительства школы Познера исполнился год (нявызн.). rosbalt.ru (17 лістапада 2004). Архівавана з першакрыніцы 20 жніўня 2011. Праверана 16 красавіка 2015.
Соколов-Митрич Д.. Добрые и злые (нявызн.). izvestia.ru; archive.org (27 ліпеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 3 жніўня 2010. Праверана 19 красавіка 2015.
Сотников И.. Владимир Познер: «В России сегодня нет журналистики» (нявызн.). dw.de (10 кастрычніка 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 чэрвеня 2015. Праверана 4 чэрвеня 2015.
Ткачёва Д.. Владимир Познер: «Я гурман и люблю разные кухни мира» (нявызн.) (недаступная спасылка). rbc.ru; archive.org (28 лістапада 2011). — Интервью в Brasserie «Chez Géraldine». Архівавана з першакрыніцы 29 лістапада 2011. Праверана 18 красавіка 2015.
Устюгов Б.. Художества на Дмитровке (нявызн.). izvestia.ru (5 красавіка 2004). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 4 мая 2015.
Филатов А.. Жители Малой Дмитровки против школы телевизионного мастерства. Акция против школы Познера (нявызн.). gzt.ru; archive.org (15 верасня 2004). Архівавана з першакрыніцы 22 сакавіка 2007. Праверана 16 красавіка 2015.
Фильмы В. Познера. «Еврейское счастье» (нявызн.). pozneronline.ru (10 кастрычніка 2014). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
Эхо Москвы: Владимир Познер (нявызн.). echo.msk.ru. Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
Details of V. Aleksandrovich Pozner (“PLATON”) and his U.S.A. contacts(англ.) (PDF) (недаступная спасылка). NSA, материалы проектa «Венона» (27 лютага 1957). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2012. Праверана 3 мая 2010.
Koppel T.[en]. Vladimir Pozner: A Nightline Moment From 1980(англ.) . abcnews.go.com (12 верасня 2004). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2012. Праверана 18 красавіка 2015.
Patow U., Back R.. Katia Tchemberdji(ням.) . mugi.hfmt-hamburg.de (21 жніўня 2008). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.

Відэа

«Ведущий». Документальный фильм Леонида Парфёнова о Владимире Познере.
«Времена не выбирают». Документальный фильм к юбилею Владимира Познера.
Максимов А.. Владимир Познер (нявызн.) (недаступная спасылка). Программа «Личные вещи». 5-tv.ru (30 жніўня 2009). — Интервью (видео). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
Мучник Ю.. Владимир Познер на ТВ2 (текст и видео). «Появилась задача: мочить Познера» (нявызн.) (недаступная спасылка). Час Пик. Суббота. tv2.tomsk.ru (28 красавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 23 красавіка 2015.
Познер В., Ургант И.. Тур де Франс. 2 серия. Париж (нявызн.). 1tv.ru (5 верасня 2010). — Прямая речь В. В. Познера. Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.