У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Галубовіч. Уладзімір Галубовіч (7 (20) чэрвеня 1908, Краснадар — 7 красавіка 1962) — беларускі і польскі археолаг[1].
Уладзімір Галубовіч скончыў Віленскі ўніверсітэт (1932), пасля чаго працаваў у археалагічным музеі ўніверсітэта[1].
У 1935-39 У. Галубовіч разам з жонкай Х. Цэгак-Галубовіч рабіў раскопкі ў Заходняй Беларусі, на тэрыторыі Глыбоцкага, Міёрскага, Пастаўскага, Навагрудскага, Лідскага і іншых раёнаў[1]. Склаў археалагічныя карты даследаваных тэрыторый. Вывучаў старажытную Вільню, Мінск, апрацоўваў матэрыялы раскопак Гродна[1]. Вывучаў ганчарную вытворчасць у Заходняй Беларусі[1]. Займаўся этнаграфіяй і тапанімікай[1].
З 1944 годзе У. Галубовіч навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі АН БССР[1]. У 1946-62 прафесар Торуньскага і Уроцлаўскага ўніверсітэтаў, кіраўнік Уроцлаўскага аддзялення Інстытута археалогіі Польскай АН(руск.) бел.[1]. Даследаваў помнікі на захадзе Польшчы (Аполе) і ў ГДР.