wd wp Пошук: ⬜

Уладзімір Антонавіч Тоўсцік

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Тоўсцік. Уладзімір Антонавіч Тоўсцік (24 чэрвеня 1949, Мінск) — беларуcкі мастак. Загадчык кафедры малюнка Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў, прафесар (2011).

Кароткая біяграфія

Уладзімір Антонавіч Тоўсцік нарадзіўся ў 1949 годзе ў Мінску.

З 1966 па 1972 гады вучыўся ў Натана Воранава ў Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце.

1973—1976 гг. — вучоба ў творчых майстэрняў Акадэміі мастацтваў СССР у г. Баку пад кіраўніцтвам Абдулаева М. Г.

З 1972 г. — пастаянны ўдзельнік рэспубліканскіх, усесаюзных і замежных выстаў.

З 1978 г. Член Саюза мастакоў Беларусі.

З 1976 г. дацэнт кафедры малюнка Акадэміі мастацтваў Беларусі.

У 1990 г. прысвоена ганаровае званне «Заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь».

У 1994 г. прысуджана Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь за серыю жывапісных работ «Святло і цені».

У 1995 стаў лаўрэатам прэміі місіі ААН у Беларусі «Хабітат-II».

У 2011 прысвоена ганаровае званне «Народны мастак Беларусі» і вучонае званне «Прафесар».

Грамадская дзейнасць

Удзельнічаў у сумесных праектах «Літаратурнай газеты» і пастаяннага камітэта Сюзнай дзяржавы Беларусі і Расіі (2002), удзельнічаў у Мастацкай выставе ў «Бялградзе».

2006 у гарадской мастацкай галерэі твораў Леаніда Шчамялёва ў складзе выстаўкі «Прысвячэнне» (жывапіс).
2007 г. ў рамках выстаўкі Саюза Мастакоў Беларусі «Посттрадыцыя» у «Галерэі мастацтваў».
2008 г. прыняў удзел у Культурным дэсанце Беларусі ў Пекіне.

Узнагароды

Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1982) за «за серыю жывапісных твораў „Людзі маёй рэспублікі“»[1].
Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1990).
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры (1994) — за серыю жывапісных прац «Святло i ценi» і трыпціх «Спадчына».
Ганаровае званне «Народны мастак Беларусі» (2011).
Ордэн Францыска Скарыны (2019)[2].

Зноскі

↑ Г. П. Прахарэнка. Прэміі // Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1986. — Т. 4. Накцюрн — Скальскі. — 742 с. — 9 500 экз.
↑ ГОСНАГРАД И БЛАГОДАРНОСТЕЙ ПРЕЗИДЕНТА БЕЛАРУСИ УДОСТОЕНЫ ПРЕДСТАВИТЕЛИ РАЗЛИЧНЫХ СФЕР