Узброеныя сілы Лівіі, УСЛ (араб. الجيش الوطني الليبي) — ваенная арганізацыя Лівіі, прызначаная для абароны свабоды, незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці дзяржавы. Складаецца з сухапутных войскаў, ваенна-марскіх сіл, ваенна-паветраных сіл і Нацыянальна-вызваленчай арміі.
У 2014—2020 гадах, у сувязі з грамадзянскай вайной і двоеўладдзем, была падзелена на дзве самастойныя арганізацыі — Лівійскую нацыянальную армію (падпарадкоўвалася ўсходняму ўраду) і Лівійскую армію (падпарадкоўвалася заходняму ўраду).
Асноўны артыкул: Узброеныя сілы Лівійскай Джамахірыі У 1977 годзе ў Лівіі абвешчаны новы лад — джамахірыя. Замест міністэрства абароны і генеральнага штаба створана Галоўнае камандаванне, армію падзялілі на «войскі адпору» і «войскі аховы». Адначасова ўвялі ўсеагульную вайсковую павіннасць і дазволілі браць на ваенную службу жанчын[1].
Напярэдадні грамадзянскай вайны ўзброеныя сілы Лівійскай Джамахірыі мелі больш за 2000 танкаў, 3600 бронемашын, больш за 3000 артылерыйскіх гармат і сістэм, уключаючы САУ і РСЗА, некалькі сотняў баявых самалётаў, больш за 100 верталётаў і іншае ўзбраенне. Агульная колькасць арміі складала 76 000 чалавек[2]. Элітнымі падраздзяленнямі лічыліся 32-я брыгада і Рэвалюцыйны корпус аховы. Таксама ў размяшчэнні мелася Народная міліцыя колькасць у 40 000 чалавек, у тым ліку Рэвалюцыйная Гвардыя і Ісламскі пан-афрыканскі легіён. Апошні складаўся з грамадзян Судана, Егіпта, Туніса, Малі і Чада. Народная міліцыя з’яўлялася, па сутнасці, апалчэннем.
Пасля перамогі паўстанцаў у грамадзянскай вайне у 2011 г. узброеныя сілы фактычна спынілі існаванне і пачала стварацца новая Нацыянальная армія Лівіі. Былыя кадравыя вайскоўцы 17 лістапада 2011, яшчэ да таго, як пяць дзён праз быў сфарміраваны часовы ўрад краіны, правялі нараду з удзелам каля 150 былых афіцэраў і унтэр-афіцэраў старой арміі. На гэтай нарадзе, які прайшоў у горадзе Эль-Бейда на ўсходзе краіны і распачатым яшчэ 15 лістапада, аднагалосным рашэннем на пост начальніка генеральнага штаба новай лівійскай арміі быў прызначаны корпуснай генерал Халіф Хафтар.
Аднак да цяперашняга часу фактычна існуюць толькі часткова кантраляваныя новымі ўладамі краіны «брыгады» — узброеныя фарміравання былых паўстанцаў.
Нешматлікія брыгады першай групы ўкамплектаваны галоўным чынам былымі кадравымі вайскоўцамі і салдатамі, якія перайшлі на бок паўстанцаў. Для іх характэрныя адносна экстэрытарыяльны прынцып камплектавання, наяўнасць пэўных навыкаў валодання некаторымі сістэмамі ўзбраенняў у іх байцоў, наяўнасць некаторага аператыўна-тактычнага досведу ў іх камандзіраў, а таксама адносна высокі ўзровень дысцыпліны.
Брыгады другой групы ўкамплектаваны былымі паўстанцамі, аб’яднанымі па тэрытарыяльна-племяным прынцыпу.
У брыгады трэцяй групы ўвайшлі галоўным чынам ісламісты, якія мелі ў свой час стаўленне да арганізацыі «Ваюючых ісламскаягрупа — лівійская»[3].
На канец 2013 г. у краіне меліся чатыры асноўныя ўзброеныя фармаванні:
Дадзеныя на 2010 год.
На 2008 год флот Лівіі складаўся з адзінаццаці баявых караблёў (у тым ліку двух падводных лодак праекта 641, двух фрэгатаў праекта 1159), аднаго карвета праекта 1234, аднаго дэсантнага карабля тыпу «PS-700», пяці тральшчыкаў праекта 266МЭ) і чатырнаццаці ракетных катэраў (шасці праекта 205 і васьмі тыпу «камбатант-2G»), а таксама да дваццаці дапаможных судоў і больш за пяцьдзесят хуткаходных дыстанцыйна кіраваных апаратаў[6].
Авіяцыя ВМС абслугоўваецца асабовым складам ВПС і налічвае 24 верталёта (у тым ліку 12 супрацьлодкавых).
Большая частка ВПС краіны знішчаная падчас уварвання НАТА ў 2011 годзе.