Тупіча́ны[1] (трансліт.: Tupičany, руск.: Тупичаны) — вёска ў Ваўкавыскім раёне Гродзенскай вобласці. Уваходзіць у склад Воўпаўскага сельсавета.
Напэўна, паселішча на гэтым месцы было прынамсі з XI ст. – селішча XI—XIV ст. выяўлена на паўднёва-ўсходніх ускраінах Тупічан.
На мяжы XVI—XVII ст. належала Станіславу Лапатэцкаму, па яго смерці прывілей на Тупічаны Ваўкавыскага павета ў 1614 годзе атрымаў Фрыдэрык Сапега.[2]
У 1737 годзе ў Воўпаўскім старостве, 14 валок зямлі.
У 1796 годзе належала графу Плятэру, 55 сялян і 15 татарскіх сем’яў.
У 1836 годзе дзяржаўная вёска, 18 двароў, 165 жыхароў.
У 1940—1954 гадах цэнтр Тупічанскага сельсавета.
Селішча XI—XIV ст. – помнік археалогіі (шыфр 413В000119). Выяўлена на паўднёва-ўсходніх ускраінах вёскі. Памерам каля 0,75 га. У 1958 годзе даследавана Фрыдай Гурэвіч. У 1960 годзе Міхаіл Чарняўскі ў выдзіманні пясчанай дзюны знайшоў ляпную кераміку з дамешкай жарствы ў гліне, пакрытую лёгкай штрыхоўкай. У 1973 годзе селішча абследаваў Яраслаў Звяруга. Матэрыялы абследавання знаходзяцца ў Інстытуце гісторыі НАН Беларусі. Плошча 46,35 га(?), працягласць межаў — 5 029 метраў(?).