Сяргей Васілевіч Бялецкі (21 жніўня 1953, Ленінград — 19 лютага 2022, Санкт-Пецярбург) — савецкі і расійскі археолаг, гісторык. Доктар гістарычных навук, вядучы навуковы супрацоўнік Аддзела славяна-фінскай археалогіі Інстытута гісторыі матэрыяльнай культуры АН СССР (РАН).
Маці — Аляксандра Сямёнаўна Касцова (1920—2006), супрацоўніца Эрмітажа, працавала ў Аддзеле гісторыі рускай культуры болей за 50 гадоў, захавальніца эрмітажнага збору старажытнарускіх абразоў і кніг. Аўтар каля 100 публікацый. Бацька — Васіль Дзмітрыевіч Бялецкі (1919—1997), археолаг, доктар гістарычных навук, болей за 40 гадоў вывучаў гісторыю старажытнага Пскова.
Скончыў кафедру археалогіі гістарычнага факультэта Ленінградскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А. А. Жданава ў 1976 годзе.
Тэма кандыдацкай дысертацыі «Кераміка Пскоўскай зямлі другой паловы I — пачатку II тысячагоддзяў н. э. як гістарычная крыніца (культурная стратыграфія рэгіёну)» (1980; навуковы кіраўнік акадэмік В. В. Сядоў). Доктарская дысертацыя «Сфрагістыка Пскоў XIV—XV стст. (Матэрыялы для гісторыі ўладных структур у сярэднявечным горадзе)» (1995).
У 1970—1971 гадах працаваў у Дзяржаўным Эрмітажы, у майстэрні рэстаўрацыі манументальнага жывапісу, у 1979—1989 гадах — у аддзеле археалагічных зводаў Інстытута археалогіі РАН, з 1989 года — у Інстытуце гісторыі матэрыяльнай культуры АН СССР (РАН) і на кафедры музеязнаўства ў СПбДУК.
Асноўны круг навуковых зацікаўленняў — рускае сярэднявечча, дапаможныя гістарычныя дысцыпліны (сфрагістыка, геральдыка), археалагічны фальклор.
Памёр раніцай 19 лютага 2022 года ў рэанімацыі ад COVID-19.
Манаграфіі
Артыкулы