wd wp Пошук:

Сюжэтны ініцыял

Літара Р як сюжэтны ініцыял (з выявай Пятра) у ілюмінаванай Лацінскай Бібліі, 1407 год. Размалёўка фарбай і сусальным золатам
Найстарэйшы вядомы сюжэтны ініцыял, Санкт-Пецярбургскі Беда, 8-е стагоддзе

Сюжэтны ініцыял — від буквіцы, павялічанай літары ў пачатку абзаца ці іншага фрагменту тэксту, які ўтрымлівае карцінку. Строга кажучы, сюжэтны ініцыял адлюстроўвае сюжэтны малюнак або канкрэтную сцэну, у той час як звычайна буквіца змяшчае фігуры чалавека або жывёл толькі для дэкарацыі, без сувязі з тэкстам. Як буквіцы ўвогуле, так і сюжэтныя ініцыялы былі вельмі распаўсюджанымі і складанымі ў раскошных манускрыптах. Гэтыя ілюстраваныя ініцыялы былі ўпершыню заўважаныя ў астраўным мастацтве ў пачатку 8 стагоддзя. Самы ранні вядомы прыклад знаходзіцца ў Санкт-Пецярбургскім Бедзе, астраўным рукапісе 731-46, і Веспасіянаўскі Псалтыр сярод іншых[1].

Памер і ўпрыгожванне ініцыяла ў далейшым дае ключ да разумення яго значэння і месцазнаходжання. Лісты, якія пачынаюць новы раздзел тэксту або адзначаюць раздзел, што заслугоўвае адмысловай увагі, магчыма, робяцца больш расквечанымі і займаюць большую прастору. У раскошных рукапісах усю старонку можа займаць сюжэтны ініцыял[2]. Як памер, так і дэманстратыўнасць рукапісу адлюстроўваюць як статус самога рукапісу і яго уладальніка. Рукапісы, прызначаныя для паўсядзённага выкарыстання, як правіла, манахаў і студэнтаў, часта былі мала ілюмінаваны, і амаль ніколі не ўтрымлівалі сюжэтныя ініцыялы ці арнаментальныя завітушкі. Рукапісы па замове багатых заступнікаў або для багатых манастыроў часта ілюмінаваліся пісаліся золатам і срэбрам, а не пяром і чарнілам.

Зноскі

  1. Brown, 2007, p. 10
  2. Clemens, Graham, p. 29

Літаратура

Спасылкі

Тэмы гэтай старонкі (4):
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылка на Вікісховішча непасрэдна ў артыкуле
Катэгорыя·Кніжнае афармленне
Катэгорыя·Іканапіс
Катэгорыя·Вікіпедыя·Шаблон «Вонкавыя спасылкі» пусты