wd wp Пошук: ⬜

Стэфан Алендскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Алендскі. Стэфан Алендскі (1703 — 2 сакавіка 1771) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.

Біяграфія

Паходзіў са шляхецкага роду Алендскіх герба «Равіч», сын Багуслава і Соф’і з Незабытоўскіх. Маршалак ваўкавыскі (1740), чашнік (1764), канюшы вялікі літоўскі (1765). 15 разоў абіраўся паслом і дэпутатам розных соймаў, камісій і пасольстваў ад Ваўкавыскага павета з 1738 па 1770 гады. Адзін з першых кавалераў ордэна Св. Станіслава (1765), маршалак Ваўкавыскай канфедэрацыі (1764), палкоўнік войск ВКЛ, апошні рэвізор Скарба ВКЛ.

Прынцыповы і актыўны праціўнік Радзівілаў, разам з Антоніем Тызенгаўзам належалаў да самых адданых прыхільнікаў Станіслава Аўгуста Панятоўскага, ад імя шляхты Ваўкавыскага павета разам са сваімі трыма сынамі падпісаў акт элекцыіі апошняга на манарха Рэчы Паспалітай.

Быў спадчыннікам дзедзічнага маёнтка Мачульна ў Ваўкавыскім павеце; дзяржаўца старостваў: Раўданскага ў Жамойцкім княстве (1759), Дзякаўскага ў Ваўкавыскім павеце (1764), Сімненскага і Мяцельскага ў Троцкім павеце (1767).

Першапачаткова вызнаваў кальвінізм, у 1764 годзе з сям’ёй перайшоў у каталіцтва.

Сям’я

Жанаты з Францішкай з Пакашаў, ад якой меў трох сыноў і адну дачку:

Януш, ротмістр войска літоўскага, пісар вайсковага дэпартамента ВКЛ. У шлюбе з Канстанцыяй з Чаховічаў.
Крыштаф, шамбялян яго каралеўскай мосці, староста маргішскі.
Станіслаў, ротмістр кавалерыі войск літоўскіх.
Канстанцыя Марыя, у першым шлюбе за Гараінам, маршалкам ваўкавыскім, у другім шлюбе за Войцехам Алендскім, суддзёй земскім пружанскім.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак. А — Я. — С. 21—22. — 696 с. — ISBN 978-985-11-0487-7 (т. 3), ISBN 985-11-0315-2.

1 2 https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/stefan-h-rawicz-oledzki
↑ Stefan Olędzki // MAK