Станіслаў Іванавіч Віскоўскі (12 лютага 1839, г. Варшава — ?) — адзін з кіраўнікоў паўстання 1863-64 у Беларусі[1].
Паходзіў з дробнамаянтковай мсціслаўскай шляхты. Яго маці мела 160 дзесяцін зямлі ў Мціслаўскім павеце Магілёўскай губерні Расійскай імперыі[2]. У 1858 паступіў у Горы-Горацкі земляробчы інстытут, дзе вучыўся на сродкі Т. Чудоўскага — дзеяча рэвалюцыйнага руху на Магілёўшчыне[3].
Хутка Віскоўскі стаў адным з лідараў студэнцтва ў інстытуце. Вылучаўся поспехамі ў вучобе, у жніўні 1861 прымаў удзел у сельскагаспадарчым з’ездзе ў Горках[3].
З сакавіка 1863 года паўстанцкі начальнік г. Горкі[1]. З Масквы і Пецярбурга прывёз зброю[3].
Разам з Л. М. Звяждоўскім на чале Горацкага паўстанцкага атрада ў ноч на 6 мая 1863 захапіў Горкі, удзельнічаў у далейшым паходзе атрада. Пераканаўшыся ў бесперспектыўнасці паўстання на Магілёўшчыне, склаў зброю[1]. Падчас следства знаходзіўся ў турмах Магілёва і Вільні[3].
Прысуджаны да смяротнага пакарання, замененага 12-гадовай катаргай у Сібіры[1]. У 1864 як палітычны злачынец па суду пазбаўлены правоў стану і маёмасць канфіскавана ў казну[4].
У канцы 1870-х г. жыў у Іркуцку. Далейшы лёс невядомы[3].