Сацыялістычная рэвалюцыя — сацыяльная рэвалюцыя, якая ажыццяўляе пераход ад капіталістычнай грамадска-эканамічнай фармацыі да сацыялiстычнай альбо камунiстычнай[1].Сацыялістычная рэвалюцыя ў шырокім сэнсе слова ахоплівае пераходны перыяд ад заваёвы ўлады рабочым класам да пабудовы сацыялізму. У вузкім сэнсе слова сацыялістычная рэвалюцыя азначае пераход улады ў рукі працоўнага класа, усталяванне дыктатуры пралетарыяту[2]. Да ўзнікнення ў 1925 годзе тэорыі сацыялізму ў адной краіне ўяўлялася як сусветная рэвалюцыя.
Самай першай i вядомай сацыялістычнай рэвалюцыяй з’яўляецца Кастрычніцкая рэвалюцыя 1917 года ў Расіі. У выніку быў скінуты Часовы ўрад, а да ўлады прыйшоў урад, створаны II з’ездам Саветаў, большасць у якім незадоўга да перавароту атрымала партыя бальшавікоў — РСДРП(б).
Сацыялістычная рэвалюцыя ставе шэраг разбуральных і стваральных задач:
Іштван Месарош лічыў, што сацыяльная рэвалюцыя, якая стаіць на парадку дня, будзе антыкапiталiстычнай, а не сацыялістычнай, гэта значыць задасць напрамак руху ў бок пераадолення дыктатуры капіталу ў грамадстве. У сувязі з гэтым пасляревалюцыйнае (паслякапiталiстычнае) грамадства разглядаліся ім як складовыя часткі арганічнай сістэмы капіталу, якiя не да канца пераадолелі капітал як грамадскае стаўленне, пакуль антыкапіталістычны рух не ахопіць увесь свет - сусветную сацыялістычную рэвалюцыю Месарош разглядаў не як аднаразовы радыкальны акт, а як працэс.
Расійскі палітолаг Аляксандр Тарасаў лічыць, што Маркс памылкова вызначыў у якасці рухаючай сілы сацыялістычных рэвалюцый рабочы клас, так як у яго час перадумовы для сацыялізму не сфарміраваліся, а рэвалюцыі, названыя сацыялістычнымі, адбыліся насуперак марксiсцкім прынцыпам, калі нават у бліжэйшай перспектыве не было відаць прыкмет новага спосабу вытворчасці[3].