Самуэль Рэйнер (англ.: Samuel Rayner, 1843—1894) — брытанскі мастак-пейзажыст, вядомы сваімі карцінамі з выявай будынкаў і інтэр’ераў, уключаючы манастыры, цэрквы і старыя асабнякі[3]. У 15 гадоў яго ўпершыню прынялі на выставу Каралеўскай акадэміі мастацтваў з выявай кляштара Мальмсберы[4]. Яго жонка Эн, народжаная Мансер, (з якой ён уцёк у 1823 годзе) была гравёрам (яна была старэйшая за яго на чатыры гады і ўжо была вядомая як мастачка), а ўсе шэсць дзяцей (сын і пяць дачок: Луіза, Эн («Nancy», Нэнсі), Маргарэт, Роза, Францыс і Рычард) таксама сталі прафесійнымі мастакамі.
Самуэль нарадзіўся ў Кольнбруку месца ў Букінгемшыры. Пазней яго сям’я пераехала ў Мэрылебан у Лондане, дзе ён, верагодна, вучыўся ў свайго дзеда. У 15 гадоў ён быў рысавальшчыкам у антыквара Джона Брытана (John Britton). Яго аднакурснікам у Акадэміі быў Джордж Катэрмол (George Cattermole)[4].
У 1824 годзе Самуэль і Эн ажаніліся; іх першае дзіця нарадзілася ў Лондане, але неўзабаве памерла.
Дом Рэйнераў у Матлак Бат, дзе ў 1830-я нарадзіліся Луіза, Уільям і Роза, быў музеем.
Замалёўка выставы ў Дэрбі аўтарства Рэйнера, зробленая ў 1839 годзе, паказвае раннія гады Музея і мастацкай галерэі Дэрбі. На замалёўцы бачная адна з карцін Джозефа Райта, «Рамэа і Джульета: сцэна ў грабніцы»[5].
Луіза Райнэр — самае вядомае дзіця Самуіла і Ганны. Нэнсі Рейнер была першай з дзяцей, прызнанай у якасці мастака, але яна памерла ад сухотаў ва ўзросце 28 гадоў.
Самуіл быў абраны супрацоўнікам Таварыства мастакоў-акварэлістаў (Society of Painters in Water Colours) у 1845 годзе, але быў выключаны з таварыства ў 1851 годзе пасля фінансавага скандалу. Некаторыя з яго прац можна ўбачыць у Музеі і мастацкай галерэі Дэрбі[5].