У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Берсан.
Саламон Арон Берсан (англ.: Solomon Aaron Berson, 22 красавіка 1918, Нью-Ёрк, ЗША — 11 красавіка 1972, Атлантыка-Сіці, ЗША) — амерыканскі ўрач-эндакрынолаг. Вядомы тым, што ў 1950-я гады разам з Разалін Сасмэн Ялаў распрацаваў радыеімуналагічны метад, які атрымаў шырокае распаўсюджванне ў біялогіі і медыцыне.
Нарадзіўся ў Нью-Ёрку, скончыў Гарадскі каледж Нью-Ёрка ў 1938 годзе. У 1939 годзе атрымаў ступень магістра ў Нью-Ёркскім універсітэце, а ў 1945 годзе стаў доктарам медыцыны ў медыцынскай школе таго ж універсітэта. Пасля інтэрнатуры ў Бостане і двух гадоў у арміі вярнуўся ў Нью-Ёрк і працаваў у Бронксе ў шпіталі пры кіраванні справамі ветэранаў.
Пачаў сваю навуковую кар’еру ў 1950 годзе, калі стаў працаваць у Радыеізатопным аддзеле шпіталя і супрацоўнічаць з Разалін Сасмэн Ялаў. Іх раннія працы ў лабараторыі датычыліся метабалізму ёду і чалавечага сыраватачнага альбуміна. Пазней яны сталі займацца інсулінам, вымярэнні якога ў крыві былі тады ўскладнены.[3] Яны распрацавалі метад радыеімуналагічнага аналізу, які даў добрыя вынікі, і апублікавалі працы ў 1960 годзе.[4]
Пасля паспяховай распрацоўкі РІА для інсуліну Берсан і Ялаў распрацавалі аналагічныя методыкі для іншых гармонаў — карцікатрапін, гастрын, паратырэоідны гармон і гармон росту, і ў выніку гэтага зрабілі важныя адкрыцці ў фізіялогіі гэтых гармонаў.[5]
Берсан, як правіла, разам з Ялаў, атрымліваў шматлікія прэміі і ўзнагароды за сваю працу.
У 1972 годзе ён быў абраны ў Нацыянальную акадэмію навук ЗША, але ў той жа месяц памёр ад шырокага інфаркту міякарда ў Атлантыка-Сіці, дзе ўдзельнічаў у сходзе Федэрацыі амерыканскіх навуковых таварыстваў эксперыментальнай біялогіі.[6] У 1975 годзе Ялаў і Берсан (пасмяротна) атрымалі прэмію за навуковыя дасягненні ад Амерыканскай медыцынскай асацыяцыі. У 1977 годзе Ялаў ужо адна атрымала Нобелеўскую прэмію за іх сумесную працу ў сувязі з тым, што гэтая прэмія не ўручаецца пасмяротна.