Рэзана́нс (фр.: resonance, ад лац.: resono — водгук) — з’ява рэзкага ўзрастання амплітуды вымушаных ваганняў. Яно адбываецца, калі частата вонкавага ўздзеяння набліжаецца да частаты ўнутры сістэмы. Як след, павялічваецца ўзровень амплітуды.
Рэзананс упершыню апісаў Галілеа Галілей[1].