.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Рафаіл Корсак (свецкае імя Мікалай; каля 1595 — 28 жніўня 1640, Рым) — уніяцкі царкоўны дзеяч Рэчы Паспалітай.
Паходзіў з кальвінскай сям’і з шляхецкага роду Корсакаў. Навучаўся ў Нясвіжскім езуіцкім калегіуме, дзе перайшоў у каталіцтва. Пазней пад уплывам кіеўскага мітрапаліта Іосіфа Руцкага перайшоў ва уніяцтва. У 1620 уступіў у ордэн базыльянаў, прыняўшы манашскае імя Рафаіл. Працягнуў навучанне ў папскіх калегіумах Брунсберга і Прагі (да 1615[1]), дзе вывучаў філасофію. У 1621—1624 вывучаў тэалогію ў рымскім калегіуме Св. Афанасія.
У 1625—1637 архімандрыт Віленскага Траецкага, у 1631 Ануфрыеўскага (Мсціслаўскае ваяводства), у 1632—1633 Кобрынскага Спаскага, у 1637—1640 Жыдзічынскага манастыроў. У 1626 прызначаны протаархімандрытам базыльянскага ордэна і епіскапам-каад’ютарам мітрапаліта Язэпа Руцкага. У 1626—1632 епіскап галіцкі, у 1632—1637 — турава-пінскі. У 1633 быў накіраваны ў Рым да папы Урбана VIII, ад якога дамогся адмовы ў прызнанні «Пунктаў заспакаення Русі», што былі выдадзеныя Уладзіславам Вазам і легалізоўвалі праваслаўную царкву ў Рэчы Паспалітай.
У 1637 прызначаны мітрапалітам Кіеўскім і Усяе Русі. Падтрымліваў курс на прымірэнне ўніятаў з праваслаўнымі. У 1639 прасіў у папы Урбана VIII дазволу склікаць сумесны сабор праваслаўных і ўніятаў, з мэтай стварэння адзінага рускага патрыярхату Рэчы Паспалітай. Клапаціўся аб беатыфікацыі Іасафата Кунцэвіча.
Памёр і пахаваны ў Рыме.