«Развіта́нне на пача́тку вясны́» — зборнік прозы, створаны пісьменнікам Уладзімірам Сцяпанавічам Глушаковым[1] і надрукаваны тыражом 3 000 экзэмпляраў мінскім выдавецтвам «Юнацтва» у 2001 годзе[2].
Старажытнае мястэчка Давыд-Гарадок ведалі даўно не толькі ў Беларусі, але і далёка за яе межамі, бо гэта адзін з прызнаных цэнтраў кветкаводства. Жывуць у гэтым маляўнічым кутку прыпяцкага Палесся простыя і мудрыя, з прадпрымальніцкай жылкай людзі — гарадчукі, якія працай на зямлі, гандлем насення кветак і гародніны стварылі свой уласны дабрабыт.
Аднак грошы, ды немалыя, прыводзяць і да злачынства. Пра ўсё гэта — добрае і кепскае, светлае і змрочнае ў жыцці старажытнага Давыд-Гарадка, які адсвяткаваў свой 900-гадовы юбілей, пра складаны і пакручасты лёс Сцяпана Крыгі, галоўнага героя, і расказваецца ў своеасаблівай сямейнай хроніцы. Кніга ўражвае прадчуваннем той катастрофы, што адбылася неўзабаве ў жыцці вялікае дзяржавы.
Член Саюза пісьменнікаў Беларусі Браніслаў Зубкоўскі адзначыў[3]:
Ахвотна карыстаецца празаік сродкамі мастацкай публіцыстыкі ў тэатралогіі «Развітанне на пачатку вясны». Наследуючы традыцыі пенталогіі Івана Шамякіна, палескай хронікі Івана Мележа, У. С. Глушакоў абазначыў ідэалы хрысціянства, пісьменства. Выпісаў у творы пераканальныя вобразы бацькі, бабулі Наталлі, маці Любы, якія аб’яднаны сімвалічна ў вобразы Айчыны, Белай Русі. |
У творы закранается тэма Чарнобыльскай катастрофы і яе наступстваў для жыхароў паўднёвай Беларусі[4][5][6][7].
Літаратурна-мастацкае выданне ўдзельнічала ў выставе «Чытаем па-беларуску» Новаельнянскай горпасялковай бібліятэкі-цэнтры зносін і інфармацыі[8], якая асвятлялася газетай «Перамога»[9].