Грошы — спецыфічны тавар (рэч), які з’яўляецца ўніверсальным эквівалентам кошту іншых тавараў. Грошы гэта тавар, які функцыянуе ў якасці меры кошту і ў якасці сродку звароту. Праз грошы выяўляюць кошт іншых тавараў, паколькі яны абменьваюцца на любой з іх.[1] Аднак не грошы робяць тавары сувымернымі, а наадварот: менавіта таму, што ўсе тавары ўяўляюць сабою арэчаўленую чалавечую працу і, такім чынам, самі па сабе сувымерныя, менавіта таму кошт усіх тавараў вымяраецца адным і тым жа спецыфічным таварам, ператвараючы гэты апошні ў агульную для іх меру кошту, гэта значыць у грошы.[2]
У сярэдзіне ХІІ стагоддзя з’яўляецца першая беларуская грашовая адзінка — віцебскі ізрой. Віцебскія срэбныя пруткі, адзначаныя ў грамаце 1298 году, мелі адметную ад суседніх пруткоў метралогію. Менавіта гэтая «валюта» стала першай грашовай адзінкай Вялікага Княства Літоўскага. [Ізрой (грашовая адзінка)|Ізроі]] актыўна выкарыстоўваліся як асноўная валюта разам з пражскімі грошамі да канца ХІV стагоддзя. У гэты час выпускаліся залатыя пруткі і літоўскія срэбныя пруткі — рублі.
Полацка-віцебская вагавая сістэма на аснове ізрояў спалучылася ў далейшым з пашырэньнем пражскага гроша на тэрыторыі ВКЛ.