wd wp Пошук: ⬜

Раберта Мецола

.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}

Раберта Мецола Тэдэска Трыкас (мальт.: Roberta Metsola Tedesco Triccas; 18 студзеня 1979, Сент-Джуліянс, Мальта) — мальтыйская палітык, старшыня Еўрапейскага парламента з 18 студзеня 2022 года[3].

Упершыню абрана дэпутатам Еўрапейскага парламента ў 2013 годзе, прадстаўляючы Мальту, а ў лістападзе 2020 года стала першым віцэ-прэзідэнтам Еўрапарламента[4]. Раберта Мецола была абрана старшынёй Еўрапейскага парламента 18 студзеня 2022 года[3], стаўшы самым маладым старшынёй у гісторыі[5], першай мальтыйкай на гэтай пасадзе і трэцяй жанчынай-старшынёй[6].

Адукацыя і кар’ера

З’яўляецца юрыстам і спецыялізавалася на еўрапейскім праве і палітыцы ў Еўрапескім калегіуме. Яна займала пасаду аташэ па прававым і судовым супрацоўніцтве Мальты ў Пастаянным прадстаўніцтве Мальты пры Еўрапейскім Саюзе [7], а з 2012 па 2013 год у якасці юрыдычнага саветніка Вярхоўнага прадстаўніка Саюза па замежных справах і палітыцы бяспекі Кэтрын Эштан [8].

Палітычная кар’ера

Раннія гады

У студэнцкія гады Мецола ўваходзіла ў SDM (Studenti Demokristjani Maltin), KNZ (Нацыянальная моладзевая рада) і MŻPN (Moviment Żgħażagħ Partit Nazzjonalista), перш чым была абраная генеральным сакратаром Студэнтаў-дэмакратаў Еўропы (EDS), студэнцкага аддзяленне Еўрапейскай народнай партыі, а таксама на пасады ў рамках Еўрапейскага моладзевага форуму (YFJ)[7]. У 2002 годзе яна была абраная віцэ-прэзідэнтам Моладзевай канвенцыі аб будучыні Еўропы, што адкрыла шлях да яе актыўнага ўдзелу ў перамовах і распрацоўцы Еўрапейскай канстытуцыйнай дамовы, а пазней і Лісабонскай дамовы.

Мецола была актыўнай ў Partit Nazzjonalista (Нацыяналістычная партыя) на Мальце з юнацтва, дзе працавала ў міжнародным сакратарыяце партыі; актыўна праводзіла кампанію за галасаванне «за» на рэферэндуме аб членстве ў ЕС у 2003 годзе, і валанцёрства ў выбарчай групе PN ELCOM. Яна балатавалася на выбарах у Еўрапарламент у 2004 годзе і Еўрапарламент у 2009 годзе ў якасці кандыдата ад нацыяналістаў на Мальце. На тых выбарах яна не была абраная.

Дэпутат Еўрапарламента 2013—2022

Раберта Мецола паспяхова ўдзельнічала ў выбарах 24 красавіка 2013 года, на вызваленае месца Саймана Бусутыла, стаўшы адной з першых жанчын-членаў Еўрапарламента на Мальце. У парламенце яна сядзіць у якасці члена групы Еўрапейскай народнай партыі (EPP).

Пасля пераабрання ў парламент на поўны тэрмін у 2014 годзе яна была абраная на пасаду намесніка старшыні Камітэта па петыцыях у ліпені 2014 года[9]. Акрамя таго, яна была членам шэрагу камітэтаў і дэлегацый, уключаючы Камітэт па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах і дэлегацыю па сувязях са Злучанымі Штатамі[10]. З 2016 па 2017 год Мецола ўваходзіла ў парламенцкі камітэт па расследаванні адмывання грошай, ухілення ад выплаты падаткаў, схемы ўхілення ад выплаты падаткаў якіх былі расследаваны ў Панамскіх дакументах больш шырока[10]. У межах Камітэта па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах яна з 2018 года з’яўляецца часткай групы назірання за вяршэнствам закона[11].

У дадатак да сваіх абавязкаў у камітэце Раберта Мецола далучылася да Міжгрупы Еўрапарламента па правах дзіцяці[12].

У лістападзе 2020 года яе абралі першым віцэ-прэзідэнтам Еўрапарламента, змяніўшы Мэрэд МакГінес, якая стала еўракамісарам Ірландыі. Яна стала першай мальтыйская дэпутатка Еўрапарламента, якая стала віцэ-прэзідэнтам[13].

У лістападзе 2021 года Раберта Мецола была абрана ЕНП у якасці свайго кандыдата, каб змяніць Давіда Сасолі на пасадзе прэзідэнта Еўрапарламента пасля заканчэння яго паўнамоцтваў на пасадзе прэзідэнта ў студзені 2022 года[14]. Сасолі быў шпіталізаваны з пнеўманіяй у верасні 2021 года[15] і ў снежні абвясціў, што не будзе балатавацца на другі тэрмін на пасадзе прэзідэнта, што зрабіла Мецолу яго верагодным пераемнікам[16]. Пасля далейшай шпіталізацыі Сасолі памёр 11 студзеня 2022 года[17] за тыдзень да заканчэння тэрміну[15]. Пасля смерці Сасолі Мецола стала выконваючым абавязкі прэзідэнта Еўрапарламента[18].

Старшыня Еўрапейскага парламента

18 студзеня 2022 года Раберта Мецола была абрана старшынёй Еўрапарламента на два з паловай гады. Яна была абраная ў першым туры галасавання, атрымаўшы абсалютную большасць — 458 галасоў з 690 пададзеных[3]. Як кандыдата ад ЕНП, яе таксама падтрымалі парламенцкія групы S&D і Абнаўляючы Еўропу пасля таго, як тры групы дасягнулі пагаднення аб выбарах старшыні, віцэ-старшыні і заканадаўчых прыярытэтах на другую палову паўнамоцтваў парламента[19].

Палітычныя пазіцыі

У якасці члена Камітэта па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах Мецола ў 2014 годзе кіравала працай ЕНП над неабавязковай «дарожнай картай ЕС супраць гамафобіі і дыскрымінацыі па прыкметах сексуальнай арыентацыі і гендэрнай ідэнтычнасці»[20]. Яна была суаўтарам неабавязковай справаздачы аб еўрапейскім міграцыйным крызісе ў 2016 годзе, накіраванай на ўсталяванне «абавязковага заканадаўчага падыходу» да перасялення і новых агульнаеўрапейскіх пагадненняў аб «рэадмісіі», якія павінны мець прыярытэт над двухбаковымі пагадненнямі паміж краінамі членамі ЕС і краінамі не членамі ЕС[21].

Што датычыцца абортаў, Мецола пастаянна галасавала за рэзалюцыі ў абарону жыцця[22]. Падчас свайго абрання старшынёй Еўрапарламента яна заявіла, што падчас свайго знаходжання на пасадзе будзе прадстаўляць пазіцыю парламента, якая прызнае бяспечны доступ да абортаў правам чалавека[23].

Спрэчкі

У кастрычніку 2020 года Раберта Мецола прапанавала папраўкі да рэзалюцыі Камітэта па грамадзянскіх свабодах, юстыцыі і ўнутраных справах па Балгарыі, што выклікала спрэчкі[24][25]. Яна настойвала на тым, што ў дакуменце ўключана інфармацыя аб тым, што пратэсты ў Балгарыі фінансуюцца босам азартных гульняў, супраць якога выстаўлена 18 абвінавачанняў. Пасля таго, як сотні дэманстрантаў звязаліся з ёй у сацыяльных сетках і ёй пагражалі судом за паклёп і распаўсюджванне «падробленых навін», Мецола заблакавала доступ да сваіх сацыяльных сетак з Балгарыі[26] і адклікала прапанаваную папраўку.

Асабістае жыццё

Раберта Мецола нарадзілася ў Сент-Джуліянсе, Мальта, і вырасла ў Гзіры [27].

Раберта і яе муж фін Ука Мецола (Партыя нацыянальнай кааліцыі) удзельнічалі ў выбарах у Еўрапарламент 2009 года, стаўшы першай сямейнай парай, якая ўдзельнічала ў адных і тых жа выбарах у Еўрапарламент ад дзвюх розных краін-членаў[28]. Упершыню яны сустрэліся ў 1999 годзе, а пажаніліся ў кастрычніку 2005 года[29]. У іх нарадзілася чацвёра сыноў[30].

Зноскі

1 2 https://www.europarl.europa.eu/meps/en/118859/ROBERTA_METSOLA/meetings/past
1 2 https://robertametsola.eu/roberta/ Праверана 19 студзеня 2022.
1 2 3 Roberta Metsola elected new President of the European Parliament | News | European Parliament(англ.) . www.europarl.europa.eu (18 студзеня 2022).
↑ Roberta Metsola elected as First Vice-President of the European Parliament | News | European Parliament(англ.) . www.europarl.europa.eu (11 снежня 2020).
↑ Malta’s Roberta Metsola elected EU Parliament’s third woman president(англ.) . France 24 (18 студзеня 2022).
↑ Roberta Metsola elected European Parliament president in landslide victory(нявызн.) . Times of Malta.
1 2 European Parliament candidate Roberta Metsola Tedesco Triccas(нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 1 мая 2009. Праверана 19 студзеня 2022.
↑ Roberta Metsola cements rise to European Parliament presidency(нявызн.) . POLITICO (17 студзеня 2022).
↑ Dave Keating (July 7, 2014), EFDD loses out as groups share the spoils European Voice.
1 2 8th parliamentary term | Roberta METSOLA | MEPs | European Parliament(англ.) . www.europarl.europa.eu.
↑ Rule of law: Civil Liberties MEPs to report on corruption and press freedom European Parliament, press release of June 5, 2018.
↑ Members of the European Parliament Intergroup on Children’s Rights European Parliament.
↑ Roberta Metsola elected as First Vice-President of the European Parliament | News | European Parliament(англ.) . www.europarl.europa.eu (11 снежня 2020).
↑ EPP taps Roberta Metsola to run for Parliament presidency(нявызн.) . POLITICO (24 лістапада 2021).
1 2 EU parliament president David Sassoli dies in Italian hospital(англ.) . France 24 (11 студзеня 2022).
↑ David Sassoli won’t seek second term as EU Parliament president(нявызн.) . POLITICO (14 снежня 2021).
↑ European Parliament President David Sassoli dies aged 65(нявызн.) . POLITICO (11 студзеня 2022).
↑ EU flags at half-mast after death of parliament speaker Sassoli(англ.) . France 24 (11 студзеня 2022).
↑ Brussels Playbook: Metsola for president — Russia sanctions latest — Zemmour hate crimes(нявызн.) . POLITICO (18 студзеня 2022).
↑ Dave Keating (February 4, 2014), «‘Manif pour tous’ fails to defeat EU gay rights report» European Voice.
↑ Maïa de La Baume (March 16, 2016), European Parliament ‘fixes’ the refugee crisis Politico Europe.
↑ The Malta Independent (October 21, 2013)
↑ Lory, Gregoire Metsola on abortion: ‘My position is the EU Parliament’s position’(англ.) . euronews (18 студзеня 2022).
↑ European Parliament to Vote on Amednments to Draft Resolution on Rule of Law in Bulgaria(нявызн.) (7 кастрычніка 2020).
↑ Евродепутатката от ЕНП Роберта Мацола е изтеглила предложенията си за промени в резолюцията(нявызн.) (7 кастрычніка 2020).
↑ Роберта Мецола от ЕНП трие коментари от фейсбука си и забранява достъп до него от България(нявызн.) (8 кастрычніка 2020).
↑ Roberta Metsola On-Line: https://robertametsola.eu/roberta/ Retrieved : 18 Jan 2022
↑ Ukko Metsola poltti tappion sikarin(фін.) . Helsingin Sanomat (8 чэрвеня 2009).
↑ Two seats, two kids and one marriage(нявызн.). Times of Malta.
↑ MEP Roberta Metsola Welcomes Fourth Son(нявызн.). Our Wedding (6 снежня 2016).