Рабат (араб. الرباط) — сталіца і адзін з самых вялікіх гарадоў Марока, размяшчаецца на захадзе краіны, на ўзбярэжжы Атлантычнага акіяна ў вусці ракі Бу-Рэгрэг. Насельніцтва налічвае 1,7 млн чалавек.
У 1150 паблізу антычнага паселішча Сале Альмахады пабудавалі крэпасць, якая стала ядром умацаванага паселішча і базай для ваенных экспедыцый арабаў у Андалусію.
З XVII ст. пачалося хуткае развіццё горада ў выніку масавага перасялення сюды з Іспаніі андалускіх мусульман (маўраў) — умелых рамеснікаў, гандляроў і мараплаўцаў. З 1666 Рабат у складзе шэрыфскай дзяржавы Алаўітаў. У XIX ст. важны палітычны і эканамічны цэнтр Марока. У 1912—1956 Рабат — адміністрацыйны цэнтр французскай зоны пратэктарату. У 1930—1950-я цэнтр нацыянальна-вызваленчай барацьбы.
З 1956 сталіца незалежнага Марока.