Нічыпар Эмануілавіч Глушанкоў (14 сакавіка 1902, в. Зубры, Горацкі раён — 20 снежня 1959[1]) — генерал-лейтэнант авіяцыі (1944)[1].
У Чырвонай Арміі з 1921 года. У 1936 годзе скончыў ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў. У званні капітана быў інструктарам па тэхніцы пілатавання 107-й знішчальнай авіяцыйнай эскадрыллі 83-й знішчальнай авіяцыйнай брыгады Беларускай ваеннай акругі. 16 жніўня 1936 года за поспехі ў баявой і палітычнай падрыхтоўцы, узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны»[2].
Удзельнік грамадзянскай вайны ў Іспаніі 1936-39 гадоў[1][3]. Камандаваў 2-й эскадрылляй И-16(руск.) бел., а затым групай знішчальнікаў И-16 на Леванцкім фронце(ісп.) бел.. Здзейсніў больш за 80 баявых вылетаў (102 гадзіны баявога налёту)[2]. Правёўшы 14 паветраных баёў, збіў 10 самалётаў суперніка (5 асабіста і 5 у групе). Узнагароджаны ордэнам Леніна[2].
4 чэрвеня 1940 года Глушанкову прысвоена воінскае званне «генерал-маёр авіяцыі». У тым жа годзе прызначаны камандуючым ВПС Закаўказскай ваеннай акругі (у жніўні 1941 ператворана ў Закаўказскі фронт)[2].
У гады Вялікай Айчыннай вайны намеснік камандуючага, камандуючы ВПС на Крымскім і Закаўказскім франтах. 11 мая 1944 года Н. Э. Глушанкову прысвоена званне генерал-лейтэнант авіяцыі. Пасля заканчэння вайны працягваў служыць у ВПС краіны на камандных пасадах[1]. У 1946—1952 гг. займаў пасаду Камандуючага ВПС Сібірскай ваеннай акругі[2].
Пасля выхаду ў запас, у сакавіку 1954 прызначаны начальнікам ваеннай кафедры Расійскага дзяржаўнага гідраметэаралагічнага ўніверсітэта(руск.) бел. і заставаўся ім да 1958 года. Жыў у Ленінградзе[2]. Памёр 20 снежня 1959 года[1].
Узнагароджаны ордэнамі Знак Пашаны, Леніна (23.02.1939), Чырвонага Сцяга (8.02.1943); медалямі[2], у тым ліку «За абарону Каўказа» (1.5.1944), «За баявыя заслугі» (3.11.1944), «За перамогу над Германіяй» (9.5.1945).