У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Карно.
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Карно. Нікала Леанар Садзі Карно (фр.: Nicolas Léonard Sadi Carnot; 1 чэрвеня 1796 — 24 жніўня 1832) — французскі фізік і матэматык.
Сын вядомага палітычнага дзеяча і матэматыка Лазара Карно і дзядзька Мары Франсуа Садзі Карно, былога прэзідэнта Францыі. Садзі Карно атрымаў добрую хатнюю адукацыю. У 1812 годзе бліскуча скончыў ліцэй Карла Вялікага і паступіў у політэхнічную школу — лепшую на той момант навучальную ўстанову Францыі. У 1814 годзе ён яе скончыў шостым па паспяховасці і быў накіраваны ў інжынерную школу ў горадзе Мец. Пасля завяршэння якой у 1816 годзе быў размеркаваны ў інжынерны полк, дзе правёў некалькі гадоў. У 1819 годзе выйграў конкурс на замяшчэнне вакансіі ў Галоўным штабе корпуса ў Парыжы і перабраўся туды. У Парыжы Карно працягнуў навучанне. Наведваў лекцыі ў Сарбоне, Калеж дэ Франс, Кансерваторыі мастацтваў і рамёстваў. Там ён пазнаёміўся з хімікам Нікола Клеманам, які займаўся вывучэннем газаў. Зносіны з ім выклікалі цікавасць у Карно да вывучэння паравых машын. І ў 1824 годзе выйшла першая і адзіная праца Садзі Карно — «Роздум аб рухаючай сіле агню і аб машынах, здольных развіваць гэту сілу». Гэтая праца лічыцца асноватворнай у тэрмадынаміцы. У ёй быў праведзены аналіз існуючых у той час паравых машын, і былі выведзены ўмовы, пры якіх ККДз дасягае максімальнага значэння (у паравых машынах таго часу ККДз не перавышаў 2 %). Акрамя гэтага там жа былі ўведзены асноўныя паняцці тэрмадынамікі: ідэальная цеплавая машына (гл. Цеплавая машына), ідэальны цыкл (гл. Цыкл Карно), зваротнасць і незваротнасць тэрмадынамічных працэсаў.