Нованёбныя (лац.: Neognathae ад стар.-грэч.: νέος — «новы», стар.-грэч.: γνάθος — «сківіца») — падклас птушак, які ахоплівае больш за 9000 відаў і пераважную большасць сучасных птушак. Супрацьпастаўлены падкласу бескілявых (Paleognathae).
Галоўнай асаблівасцю, якая адрознівае нованёбных птушак ад бескілявых, з’яўляецца структура паднебення. Апроч гэтага, асобых характарыстак не існуе: нованёбныя ўключаюць як лятаючых, так і нелятаючых птушак, напрыклад пінгвінаў. Найбольш буйным прадстаўніком нованёбных з’яўляецца кондар велічынёй да 1,3 метра і з размахам крылаў да 3,2 метра.
Першыя выкапні, у якіх знойдзены нованёбныя, датуюцца мелавы перыядам каля 70 мільёнаў гадоў назад. Паводле некаторых тэорый, нованёбныя паходзяць ад бескілявых і з’яўляюцца іх далейшым эвалюцыйным развіццём. Іншыя ж тэорыі сцвярджаюць, што нованёбныя існавалі раней за бескілявых і што апошнія ўсяго толькі падгрупа, у якой заблакаваны некаторыя гены нованёбных.
Да нованёбных птушак адносяцца наступныя атрады:
Атрад Odontopterygiformes уключае сямейства Pelagornithidae, групу выкапнёвых вялікіх марскіх птушак. Іх рэшткі былі знойдзены ва ўсім свеце ў горных пародах пачынаючы з позняга палеацэну і заканчваючы плейстацэнам.
Тэмы гэтай старонкі (4):