Нарсіс Дыяс (Нарсіс Віргіліа Дыяс дэ ла Пенья фр. Narcisso Virgilio Díaz de la Peña, 20 жніўня 1807, Бардо — 18 лістапада 1876, Ментона) — французскі мастак, прадстаўнік барбізонскай школы.
Нарадзіўся ў сям’і іспанскіх эмігрантаў; асірацеў у 10-гадовым узросце. Выхоўваўся ў Белеўю каля Парыжа пратэстанцкім святаром. Пасля таго як быў укушаны змяёй, страціў нагу. Як мастак быў самавукам, першапачаткова займаўся роспісам па фарфоры.
Пад уплывам жывапісу Эжэна Дэлакруа далучыўся да рамантычнага кірунку ў жывапісе. Асабліва старанна мастак вывучаў творчую манеру Антоніа да Карэджа. Упершыню выставіў на Парыжскім салоне свае пейзажныя палотны, зробленыя ў ваколіцах французскай сталіцы і ў лесе Фантэнбло. Пейзажы з’яўляліся сталай і галоўнай тэмай усёй творчасці мастака. У іх ён часта ўносіў міфалагічны ці рамантычны элемент (сцэнкі з німфамі, амурамі, кентаўрамі, цыганамі і г. д.). У 1844 годзе на Парыжскім салоне выставіў сваю карціну «Здабыццё радзімы чэхамі», прысвечаную легендарнай гісторыі Чэхіі.
У 1837 годзе далучыўся да мастакоў-барбізонцаў. Быў сябрам такіх жывапісцаў, як Тэадор Русо, Ж.-Ф.Міле, Гюстаў Курбэ. З апошнім у 1862 годзе здзейсніў паездку «на эцюды» да ўзбярэжжа Нармандыі. Дыяз падтрымліваў сяброўскія адносіны таксама і са шматлікімі імпрэсіяністамі. У яго позніх працах таксама адчуваецца ўплыў імпрэсіянізму. Нягледзячы на сваіх шматлікіх сяброў-імпрэсіяністаў, ён не быў удзельнікам першай выставы мастакоў-імпрэсіяністаў у 1874 годзе ў Парыжы, магчыма, з-за яго хваробы «хранічнага бранхіту» (сухоты): хваробы, ад якой ён памёр.