Народна-вызваленчая армія Кітая (НВАК, кіт. 中国人民解放) — афіцыйная назва ўзброеных сіл Кітая. Узброеныя сілы КНР падзеленыя на пяць зон ваеннага камандавання і тры флаты, арганізаваных па тэрытарыяльным прынцыпе: усход, поўнач, захад, поўдзень і цэнтр.
Сухапутныя войскі доўгія гады ўяўлялі сабой асноўную частку НВАК, знаходзячыся пад непасрэдным кіраўніцтвам ЦВК. 31 снежня 2015 года ўпершыню створана камандаванне Сухапутных войскаў НВАК.
На ўзбраенне СВ НВАК знаходзяцца[1]:
Па колькасці эксплуатаваных самалётаў ВПС КНР знаходзяцца на трэцім месцы пасля Расіі і ЗША[2]. У 2008 годзе колькасць ваеннаслужачых ВПС складала 330 000 чалавек. На ўзбраенні знаходзіцца 4 000 баявых, 106 верталётаў, звыш 700 ПУ ЗУР, за 1 000 гармат зенітнай артылерыі, каля 450 радыёлакацыйных пастоў [3].
Аэрадромная сетка налічвае больш за 400 аэрадромаў, у тым ліку 350 з цвёрдым пакрыццём узлётна-пасадачнай паласы. Аператыўная ёмістасць аэрадромаў складае 9000 самалётаў, што амаль у тры разы больш авіяцыйнага парку[4].
ВМФ налічвае 290 тыс. чалавек і арганізаваны ў тры флаты: Флот Паўночнага Мора са штабам у Ціндао, Флот Усходняга Мора са штабам у Нінбо, і Флот Паўднёвага Мора са штабам у Чжаньцзян. Кожны флот уключае ў сябе надводныя караблі, падводныя лодкі, ваенна-марскую авіяцыю і падраздзялення берагавой абароны. Флот Паўднёвага мора мае ў сваім складзе дзве брыгады марской пяхоты[5].
У лютым 2013 года намеснік начальніка Генштаба НВАК Цзі Цзяньго адзначыў, што ў цяперашні час пагроза бяспекі Кітая галоўным чынам зыходзіць з мора [6]. Раней камісар Акадэміі ваенных навук НВАК генерал Вэн Цонгрэн заяўляў: «Кітай павінен прарваць блакаду з боку міжнародных сілаў супраць сваёй марской бяспекі. Толькі калі знішчым яе, зможам весці размову аб уздыме Кітая. Каб уздым быў імклівым, Кітай павінен прайсці праз акіяны і выйсці з акіянаў у сваёй будучыні развіцці».
У склад ваенна-марскога флоту НВАК уваходзяць:
У студзеня 2016 было абвешчана аб пераўтварэнні Другога артылерыйскага корпуса НВАК у ракетныя войскі, і аб стварэнні новага фарміравання — войскаў стратэгічнай падтрымкі.
У мірны час Народная ўзброеная міліцыя звычайна ахоўвае розныя важныя аб’екты, выконвае задачы па барацьбе з тэрарыстычнымі актамі, а таксама аказвае дапамогу ў эканамічным будаўніцтве. У ваенны час народная міліцыя прызначаная садзейнічаць НВАК у сумеснай абароне і баявых дзеяннях. Складаецца з падраздзяленняў унутранай аховы, аховы залатых запасаў, лясоў, гідраэлектрастанцый, транспарту, пагранічных войскаў, войскаў грамадскай бяспекі, пажарных частак і частак аховы. Войскі народнай узброенай міліцыі былі створаны 19 чэрвеня 1982 года. Колькасць народнай узброенай міліцыі складае ад 1,1 да 1,5 мільёнаў чалавек[7].
Да 1 студзеня 2018 гада войскі міліцыі былі ўключаныя ў арганізацыйную структуру Дзяржсавета, знаходзячыся ў падвойным падначаленні ў Дзяржсавета і Цэнтральнага ваеннага савета. З 1 студзеня 2018 гады войска міліцыі ўключаны ў арганізацыйна-штатную структуру Цэнтральнага ваеннага савета і больш не будуць знаходзіцца ў арганізацыйнай структуры Дзяржсавета, перайшоўшы пад адзінае кіраўніцтва Цэнтральнага ваеннага савета[8].
У 1999 і 2001 г. былі праведзены буйнамаштабныя вучэнні, прысвечаныя адпрацоўцы высадкі дэсанту на Тайвань[9]. У вучэннях было задзейнічана 100 тыс. адзінак розных суднаў.
З 11 па 18 ліпеня 2017 праводзіліся сумесныя беларуска-кітайскія вучэнні «Адзіны шчыт-2017». У вучэннях прымалі ўдзелу падраздзялення спецпрызначэння ўнутраных войскаў МУС Беларусі і Народнай узброенай міліцыі Кітая[10].
З 22 па 28 ліпеня 2017 г. праводзіліся расійска-кітайскія вучэнні «Марское ўзаемадзеянне - 2017» на галоўнай ваенна-марской базе Балтыйскага флоту — горадзе Балтыйскім. У іх было задзейнічана восем караблёў і судоў, дзесяць самалётаў і верталётаў з іх Ваенна-марскія сілы КНР прадстаўлялі эсмінец «Хэфэй», фрэгат «Юньчэн» і судна забеспячэння «Ламаху» Расійскую бок прадстаўлялі карвет «Бойкі», выратавальны буксір і авіяцыя. У моры былі сфармаваныя расійска-кітайскія тактычныя групы караблёў, якія правялі вучэнні са стральбой малой зенітнай артылерыяй па надводных і паветраным мішэнях. Караблі манеўравалі на мінімальна магчымай адлегласці і па камандзе перабудоўваліся ў баявы парадак. Таксама падчас вучэнняў тактычныя групы правялі дагляд падазронага судна, вызвалілі захопленае піратамі судна і правялі пошукава-выратавальную аперацыю па аказанні дапамогі аварыйнага караблю і выратаванні цярпяць бедства на вадзе.
Кітай мае шэраг сваіх замежных ваенных баз у М’янме, Пакістане, Бангладэшы, Джыбуці, Емене, Амане, Кенiі, Танзанія і на Сейшэльскiх Астравах[11]. Там знаходзяцца прыкладна 50 000 кітайскіх вайскоўцаў.