Міхаіл VI Стратыётык (? — 1059) — візантыйскі імператар, які кіраваў у 1056—1057 гг.
Пры Канстанціне Манамаху Міхаіл займаў пасаду лагафета стратыёцкай казны. На прастол яго высунула група сталічных чыноўнікаў на чале з Львом Параспандылам. Паміраючая імператрыца Феадора зацвердзіла іх выбар. Міхаіл стаў імператарам Візантыі ўжо вельмі старым (Дашкаў: «Міхаіл Стратыётык»).
Прыняўшы ўладу 31 жніўня 1056 года, Міхаіл стаў шчодра раздаваць чыны і ўзнагароды. Пра гэта стала вядома воінам, і самыя адборныя з іх у велікодныя дні 1057 года прыбылі ў сталіцу Канстанцінопаль, у надзеі дамагчыся такой жа, а то і большай ласкі.
Аднак імператар Міхаіл абыйшоўся з імі зусім не так, як яны чакалі: перш за ўсё ён вылаяў іх усіх, а затым вывеў на сярэдзіну іх правадыра Ісака Камніна, і наступнага за ім, Кеўкамена, і аблаяў яго за тое, што той ледзь было не страціў Антыёхію. Таварышы, якія чакалі ласкі, а атрымалі абразы, спрабавалі ўступіцца за іх, але Міхаіл прымусіў іх замоўкнуць і ўсім адмовіў у сваёй ласцы.
Гэта сцэна наогул надзвычай узбурыла душы военачальнікаў і выклікала ў іх мяцежныя намеры. Неўзабаве яны арганізавалі змову, а карону ўгаварылі аддаць Камніну, які выбіваўся сярод іх не толькі родам, але і царскай знешнасцю.
Прайшло зусім мала чакай, і змоўшчыкі на чале велізарнай войска, сцягнутага з усходніх фем імперыі, падступілі да сталіцы. Міхаіл сабраў супраць іх армію ў заходніх фемах. У жніўні недалёка ад Нікеі імператарскія войскі пацярпелі ад мяцежнікаў цяжкае паражэнне.
Міхаіл быў вымушаны ўступіць з Ісакам у перамовы: прапанаваў яму ўсынаўленне і тытул кесара. Той спачатку пагадзіўся, аднак усеагульнае абурэнне Міхаілам перакінулася ў саму сталіцу. Частка сінклітыкаў разам з патрыярхам абвясцілі Ісака імператарам, а Міхаіла абвінавацілі ў разнастайных грахах[1]. Калі мітрапаліты прыйшлі да Міхаіла і сталі ўгаворваць таго адрачыся, ён, пасля некаторых ваганняў, скінуў пурпурныя туфлі, прыняў схіму і пасяліўся ў прыватным доме[2].