У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ганько. Міхась Ганько (28 лютага 1918, в. Каледзіно, Вілейскі павет, Віленская губерня, цяпер Маладзечанскі раён, Мінская вобласць — ?; Псеўданімы: В.Аганёк, М.Волат) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, рэдактар, кіраўнік Саюза беларускай моладзі.
У 1938—1939 гг. вучыўся на медыцынскім факультэце Віленскага ўніверсітэта. У 1939—1941 гг. працаваў дырэктарам Лужкоўскай няпоўнай сярэдняй школы (Маладзечанскі раён).
У чэрвені 1941 г. мабілізаваны ў Чырвоную Армію. У снежні 1941 г. трапіў у нямецкі палон. Вызвалены з лагера па хадайніцтве Ф. Акінчыца. Скончыў школу прапагандыстаў. Працаваў у аддзеле прапаганды пры Генеральным камісарыяце Беларусі. Супрацоўнічаў з беларускай прэсай. 22 чэрвеня 1943 г. узначаліў Кіраўнічы штаб СБМ. Быў галоўным рэдактарам часопіса «Жыве Беларусь!», дзе друкаваўся пад псеўданімамі. Удзельнік 2-га Усебеларускага кангрэса.
У ліпені 1944 г. выехаў у Германію. Імкнуўся перавесці ўзброеныя атрады, сфарміраваныя з ліку сяброў СБМ, пад камандаванне генерала А. А. Уласава[1]. На пачатку 1945 г. уступіў у падпольную Беларускую незалежніцкую партыю. Служыў афіцэрам-прапагандыстам у дэсантным батальёне «Дальвіц». Рэдагаваў часопіс «Змагар». Пасля раззбраення батальёна «Дальвіц» сляды Ганько знікаюць. Ёсць звесткі, што ў 1945 г. нелегальна вярнуўся ў Беларусь, дзе браў удзел у антысавецкім партызанскім руху.
Меў брата Міколу.
