У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ачапоўскі. Міхал Ачапоўскі (11 мая 1788, маёнтак Пацейкі на Наваградчыне — 9 студзеня 1854, Варшава) — беларуска-польскі аграном і эканаміст, прафесар Віленскага універсітэта. Прадстаўнік класічнай школы эканамічнай думкі[1].
Вучыўся ў Слуцкай гімназіі, пасля чаго паступіў у Віленскі універсітэт. 27 ліпеня 1810 года Міхал Ачапоўскі атрымаў ступень кандыдата філасофіі, а ў 1812 годзе — доктара філасофіі на матэматычным факультэце.
Пасля атрымання навуковай ступені Міхал Ачапоўскі працаваў аканомам у абшарніка Рэне на Жмудзі. Ён карыстаўся інавацыйнымі на той час агранамічнымі дасягненнямі, дзякуючы чаму вывеў давераныя яму гаспадаркі на перадавы ўзровень. Да таго ж Ачапоўскі друкаваў асветніцкія працы ў «Віленскім дзённіку», папулярным культурна-навуковым часопісе таго часу. У 1819 годзе вучоны выдаў сваю першую сур’ёзную працу па аграноміі, «Асновы сельскагаспадарчай хіміі», у Вільні на польскай мове.
У 1819—1822 годзе Ачапоўскі здзейсніў навуковую вандроўку па краінах Еўропы. Ён наведаў Германію, Галандыю, Францыю, Англію і іншыя краіны, сустракаўся з Альбрэхтам Таерам, прафесарам Берлінскага ўніверсітэта. Пад патранажам Таера на працягу году Ачапоўскі вывучаў вопыт аграрнай навукі і практыкі ў Германіі.
З 1822 года прафесар Ачапоўскі ўзначальвае кафедру сельскай гаспадаркі у Віленскім універсітэце. У 1823 годзе ён абраны Сапраўдным Сябрам Імператарскага Маскоўскага Таварыства сельскай гаспадаркі, у 1824 годзе — Сапраўдны Сябар Імператарскага вольнага эканамічнага таварыства.
Пасля закрыцця Віленскага ўніверсітэта ў 1831 годзе Ачапоўскі пераязджае ў Польшчу. Там у 1835 годзе ён робіцца дырэктарам Марыямпальскага інстытута сельскай гаспадаркі, атрымоўвае прызнанне як у Польшчы, так і за яе межамі.
Найбольш вядомыя навуковыя працы: «Асновы сельскагаспадарчай хіміі», «Асновы аграноміі — навукі аб глебах», двухтомная праца «Аб спосабе гаспадарання ў паўночным клімаце» (2 тамы)[2], а таксама галоўная праца жыцця — «Сельская гаспадарка, якая ўключае ў сябе ўсе галіны земляробства» у 12 тамах.