Міжзорны пыл — цвёрдыя мікраскапічныя часціцы, якія разам з міжзорным газам запаўняюць прастору паміж зоркамі. У цяперашні час лічыцца, што пылінкі маюць тугаплаўкае ядро, аточанае арганічным рэчывам або ледзяной абалонкай. Хімічны састаў ядра вызначаецца тым, у атмасферы якіх зорак яны зкандэнсаваліся. Напрыклад, у выпадку вугляродных зорак, яны будуць складацца з графіту і карбіду крэмнію[1].
Тыповы памер часціц міжзорнага пылу ад 0,01 да 0,2 мкм, поўная маса пылу складае парадку 1% ад поўнай масы газу. Святло зорак награвае міжзорны пыл да некалькіх дзясяткаў Кельвінаў, дзякуючы чаму міжзорны пыл з’яўляецца крыніцай даўгахвалевага інфрачырвонага выпраменьвання.
Пыл таксама ўплывае на хімічныя працэсы, якія праходзяць у міжзорным асяроддзі: пылавыя гранулы ўтрымліваюць цяжкія элементы, якія выкарыстоўваюцца як каталізатар ў розных хімічных працэсах. Гранулы пылу ўдзельнічаюць і ва ўтварэнні малекул вадароду, што павялічвае тэмп зоркаўтварэння ў метала-бедных аблоках[2].