Мно́ства — базавае паняцце тэорыі мностваў. Мноства разглядаецца як набор аб’ектаў, якія называюць яго элементамі. Пры гэтым:
Факт уваходжання элемента
a
{\displaystyle a}
ў мноства
A
{\displaystyle A}
абазначаецца сімвалам
∈
{\displaystyle \in }
:
a ∈ A
{\displaystyle a\in A}
Калі ж
a
{\displaystyle a}
не з’яўляецца элементам мноства
A
{\displaystyle A}
, гэта можна абазначыць так:
a ∉ A
{\displaystyle a\notin A}
Заданне спосаба выяўлення факта ўваходжання або неўваходжання аб’екта ў мноства называецца вызначэннем мноства. Адрозніваюць экстэнсіўны і інтэнсіўны шляхі вызначэння мноства.
Экстэнсіўны шлях палягае ў пералічэнні элементаў мноства. У матэматычнай натацыі элементы раздзяляюць коскай, а ўвесь спіс бяруць у фігурныя дужкі, напрыклад:
{ a , b , c , d }
{\displaystyle A=\{a,b,c,d\}}
Інтэнсіўны шлях палягае ў прадастаўленні пэўнага правіла, якое дазваляе праверыць любы аб’ект на прадмет яго ўваходжання ў мноства, напрыклад:
*A
{\displaystyle A}
ёсць мноства колераў вясёлкі*
∅
{\displaystyle \varnothing }
— гэта мноства, якое не мае ніводнага элемента. Усе пустыя мноствы тоесныя між сабой.
Універсальнае мноства — гэта мноства, якое ўключае ў сябе ўсе магчымыя элементы. Тэарэтычна можна казаць пра «абсалютна ўніверсальнае мноства», якое ўключае ўсе магчымыя элементы. Але практычна за ўніверсальнае мноства ўмоўна прымаецца мноства ўсіх аб’ектаў, што разглядаюцца ў той ці іншай задачы.
Паняцці пустога і ўніверсальнага мностваў у вялікай ступені з’яўляюцца супрацьлеглымі.