У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Часноўскі. Мечыслаў Эдвардавіч Часноўскі (18 мая 1948, в. Коцеўшчына, Валожынскі раён, Мінская вобласць — 17 кастрычніка 2021) — беларускі гісторык, дыпламат. Доктар гістарычных навук (2001). Рэктар Брэсцкага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А. С. Пушкіна (2002—2014).
Нарадзіўся 18 мая 1948 года ў в. Коцеўшчына Валожынскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і.
У 1972 годзе скончыў гістарычны факультэт Белдзяржуніверсітэта, дзе вучыўся разам з Пятром Краўчанкам. Працаваў дырэктарам 8-гадовай школы ў в. Гірбінята Валожынскага раёна[1].
З 1975 года працаваў выкладчыкам у БДУ. Завочна закончыў аспірантуру. Кандыдат гістарычных навук з 1983 года. У 1985—1991 гадах быў дэканам факультэта павышэння кваліфікацыі БДУ. У 1987—1989 гадах адначасова з працай ва ўніверсітэце быў у выбарных органах КПБ. У 1991—1993 гадах працаваў намеснікам дэкана гістарычнага факультэта.
У 1993 годзе па прапанове Міністра замежных спраў Рэспублікі Беларусь Краўчанкі П. К. накіраваны на дыпламатычную работу ў Варшаву, дзе да 1996 года працаваў саветнікам, саветнікам-пасланнікам, Часовым павераным у справах Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Польшча.
З 1996 года — зноў у БДУ. Адзін са стваральнікаў факультэта міжнародных адносін, намеснік дэкана, дацэнт, а з 2001 года — прафесар кафедры міжнародных адносін. З лістапада 2002 года па май 2014 года — рэктар Брэсцкага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А. С. Пушкіна. Старшыня экспертнага савета ВАК Беларусі па гістарычнай галіне навукі.[2]
У рамках міжнародных санкцый супраць рэжыму Лукашэнкі(бел. (тар.)) бел. ў Беларусі пасля здушэння апазіцыі пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года Мечыслаў Часноўскі стаў суб’ектам забароны на паездкі і замарожвання актываў Еўрапейскім Саюзам як частка спісу беларускіх чыноўнікаў, адказных за палітычныя рэпрэсіі, падтасоўку вынікаў галасавання і прапаганду[3][4]. У сваім рашэнні Еўрапейскі савет абвінаваціў Часноўскага ў «адлічэнні студэнтаў, якія ўдзельнічалі ў пратэстах пасля выбараў у снежні 2010 года»[5].
Памёр 17 кастрычніка 2021 года[6]. 21 кастрычніка пасля пахавальнай святой імшы і абрада развітання са спачылым у Чырвоным касцёле Мінска ён быў пахаваны на могілках каля в. Качына.