Менка, Мена, Мень — колішняя рака, цяпер ручай у Беларусі, правы прыток Пцічы (басейн Дняпра).
Назва ракі Менка мае балцкамоўную этымалогію, бо да прыходу славян на абшарах сучаснай Беларусі жылі балцкія плямёны, роднасныя продкам сучасных літоўцаў і латышоў, і балцкая гідранімія распаўсюджана на ўсё тэрыторыі краіны. Так, у сучаснай літоўскай мове слова menkos значыць «дробная, малая, мелкая»[1][2][3]. Таксама верагодная версія паходжання назвы ад мянтуза, рыбы вядомай у тыя часы як мень, менек[4]. Паходжанне ж назвы ракі ад дзеяслова “мяняць” і падобных малаверагодна[1].
Цяпер Менка амаль перасохла, а ў дакументах XVI ст. адзначаецца яшчэ як рака.
За 2 км ад вусця Менкі, пры упадзенні ў яе ручая Дуная, знаходзіцца гарадзішча (гл. Строчыцкае гарадзішча) і рэшткі некалькіх вялікіх селішчаў вакол яго. На думку археолагаў, у ІX—X ст. тут знаходзіўся Менск, перанесены ў XI ст. на цяперашняе месца.[5]