Макс Лінгнер (ням.: Max Lingner; 17 лістапада 1888, Лейпцыг — 14 сакавіка 1959, Берлін) — нямецкі мастак і графік, удзельнік Руху Супраціву.
Макс Лінгнер нарадзіўся ў сям’і гравёра, навучаўся маляванню ў Мастацкай акадэміі Дрэздэна. У 1912 годзе заканчвае ў ёй вучобу, атрымаўшы за дыпломную працу Саксонскую дзяржаўную прэмію. У 1913—1914 гадах здзяйсняе паездку па Англіі, Францыі, Бельгіі і Галандыі.
З пачаткам Першай сусветнай вайны пайшоў на фронт салдатам, ваяваў усе чатыры гады. У 1918 годзе прымае ўдзел у паўстанні маракоў германскага ВМФ, член салдацкага Савета ў Кілі. З 1922 па 1927 год працуе мастаком у Вайсенфельсе, затым па рэкамендацыі Кетэ Кольвіц з’яжджае ў Парыж. Тут вывучае сучасны жывапіс, знаходзіцца пад уплывам імпрэсіянізму. У 1928—1935 гадах па прапанове Анры Барбюса працуе гравёрам у газеце «Монд». У 1934 годзе становіцца членам «Асацыяцыі рэвалюцыйных пісьменнікаў і мастакоў Францыі» (АЕАР), прымае ўдзел у выстаўках групы. У 1933, 1939 і 1947 гадах у Парыжы праходзяць персанальныя выстаўкі палотнаў Макса Лінгнера.
У 1934 годзе мастак уступае ў Французскую камуністычную партыю (ФКП), супрацоўнічае ў газеце «Юманітэ». У гады Грамадзянскай вайны ў Іспаніі (1936—1939) удзельнічае ў баях на баку рэспубліканцаў. У 1939—1940 гадах знаходзіўся ў французскім лагеры для інтэрнаваных, бяжыць з яго і з фальшывымі дакументамі на імя Марселя Ланцье знаходзіцца ў акупаванай нямецкімі войскамі Францыі на нелегальным становішчы і змагаецца з нацыстамі ў шэрагах французскага Руху Супраціўлення. У 1944 годзе вяртаецца ў Парыж і зноў працуе мастаком у «Юманітэ».
У 1949 годзе вяртаецца ў Германію, у ГДР, і працуе прафесарам па сучасным жывапісе ў Вышэйшай мастацкай школе ў берлінскім раёне Вестэрзэ.