Лінейнае ўраўненне — гэта алгебраічнае ўраўненне першай ступені па сукупнасці невядомых[1], г. зн. ураўненне выгляду:
a
1
x
1
a
2
x
2
⋯ +
a
n
x
n
= b ,
{\displaystyle a_{1}x_{1}+a_{2}x_{2}+\dots +a_{n}x_{n}=b,}
дзе
a1, a2, …, a**n, b — вызначаныя лікі, x1, x2, …, x**n — невядомыя велічыні. Пры гэтым лікі a1, a2, …, a**n называюцца каэфіцыентамі ўраўнення, а b — свабодным членам.
У выпадку, калі свабодны член b = 0, лінейнае ўраўненне называецца аднародным.
Лінейнае ўраўненне можна прадставіць:
a
1
x
1
a
2
x
2
⋯ +
a
n
x
n
0 ;
{\displaystyle a_{1}x_{1}+a_{2}x_{2}+\dots +a_{n}x_{n}+b=0;}
a
1
x
1
a
2
x
2
⋯ +
a
n
x
n
= b .
{\displaystyle a_{1}x_{1}+a_{2}x_{2}+\dots +a_{n}x_{n}=b.}
Лінейнае ўраўненне ад адной зменнай можна прывесці да выгляду:
{\displaystyle ax+b=0.}
Колькасць рашэнняў залежыць ад параметраў a і b.
0 ,
{\displaystyle ~a=b=0,}
то ўраўненне мае бясконцае мноства рашэнняў, бо
∀ x ∈
R
{\displaystyle \forall x\in \mathbb {R} :x\cdot 0=0.}
0 , b ≠ 0 ,
{\displaystyle a=0,b\neq 0,}
то ўраўненне не мае рашэнняў, бо не існуе такіх лікаў x, для якіх
− b ≠ 0.
{\displaystyle 0\cdot x=-b\neq 0.}
a ≠ 0 ,
{\displaystyle a\neq 0,}
то ўраўненне мае адзінае рашэнне
−
b a
.
{\displaystyle x=-{\frac {b}{a}}.}
Лінейнае ўраўненне дзвюх зменных можна прадставіць
0 ;
{\displaystyle ax+by+c=0;}
− c ;
{\displaystyle ax+by=-c;}
k x + m ,
{\displaystyle y=kx+m,}
дзе
−
a b
−
c b
.
{\displaystyle k=-{\frac {a}{b}};\ m=-{\frac {c}{b}}.}
Рашэннем або коранем такога ўраўнення называюць такую пару значэнняў зменных
( x ; y ) ,
{\displaystyle (x;y),}
якая пры падстаноўцы ператварае яго ў тоеснасць. Такіх рашэнняў (каранёў) лінейнае ўраўненне з двума зменнымі мае бясконцае мноства. Геаметрычнай мадэллю (графікам) такога ўраўнення з’яўляецца прамая
k x + m .
{\displaystyle y=kx+m.}