У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Леў II. Леў II (грэч.: Λέων Β′) (каля 467—17 лістапада 474) — візантыйскі імператар у 473—474 гадах (аднаасобна ў 474).
Леў II быў сынам Зянона і Арыядны, дачкі Льва I Макелы. 25 кастрычніка (?) 473 года імператар Леў I Макела абвясціў свайго ўнука імператарам і суправіцелем[1]. Пасля смерці дзеда ў студзені 474 года Леў II заставаўся аднаасобным кіраўніком Усходняй Рымскай Імперыі каля трох тыдняў. Аднак па намове сваёй бабкі Эліі Верыны і маці Арыядны, 9 лютага саступіў візантыйскі трон свайму бацьку Зянону і стаў яго суправіцелем.
Аднак ён кіраваў усяго няпоўных дзесяць месяцаў і памёр ад хваробы 17 лістапада 474 года ва ўзросце каля сямі гадоў[2]. Шырока хадзілі чуткі, што ён мог быць атручаны Арыяднай ці Зянонам.