Леа Вайсбергер (25 лютага 1899, Мец — 8 жніўня 1985, Бон) — нямецкі мовазнавец і спецыяліст па нямецкай мове, кельталогіі і агульным мовазнаўстве.
Прафесар Ростакскага (з 1927), Марбургскага (з 1938), і Бонскага (з 1942) універсітэтаў. Член-карэспандэнт АН ў Гётынгене. Яскравы прадстаўнік так званага неагумбальтыянскага напрамку ў мовазнаўстве. Паводле Вайсбергера, мова — «сярэдняе звяно», якое пераносіць уплыў знешняга свету на «ўнутраны духоўны свет чалавека». Таму Вайсбергер, як і В. Гумбальт, лічыў, што мова — гэта праява «нацыянальнага духу».