Кунімунд (лац.: Cunimundus; загінуў у 567 годзе) — кароль гепідаў (каля 560—567).
Кунімунд кіраваў у другой палове VI стагоддзя, атрымаўшы ў спадчыну прастол Каралеўства гепідаў пасля свайго бацькі Тарысвінта[1][2][3].
Кунімунд загінуў у вайне з лангабардамі і аварамі ад рукі караля Альбаіна[1][2][3][4][5][6].
Нібыта Альбаін з чэрапа Кунімунда зрабіў кубак, з якога на банкеце ў Вероне прымусіў піць Разамунду, дачку Кунімунда. У помсту яна ў 572 ці 573 годзе падгаварыла сваіх набліжаных Хельмегіса[en] і Перэдэа[it] забіць Альбаіна і разам з забойцамі бегла да візантыйцаў у Равену. Тут да яе пасватаўся равенскі экзарх Лонгін. Жадаючы пазбавіцца ад Хельмегіса, Разамунда паднесла яму яд. Адчуўшы сябе атручаным, ён прымусіў дачку Кунімунда выпіць яд, які яшчэ заставаўся ў кубку[4][5][7][8].