У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Браўн.
Карл Фердынанд Браўн (ням.: Karl Ferdinand Braun; 6 чэрвеня 1850, Фульда — 20 красавіка 1918, Нью-Ёрк) — нямецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы ў 1909 годзе сумесна з Г. Марконі «за выдатны ўклад у стварэнне бесправаднай тэлеграфіі».
Інтэнсіўна ўдзельнічаў у распрацоўцы тэхнічнага прымянення электрамагнітных хваль. Вынаходнік кінескопа (катодна-прамянёвай трубкі). У нямецкамоўных краінах кінескоп да гэтага часу называюць трубкай Браўна.
Стваральнік навуковай школы па радыёфізіцы.
Скончыў Берлінскі ўніверсітэт у 1872 годзе. З 1876 года прафесар Марбургскага ўніверсітэта, з 1883 года Вышэйшай тэхнічнай школы ў г.Карлсруэ, з 1885 года Цюбінгенскага ўніверсітэта (заснавальнік і кіраўнік Фізічнага інстытута пры ім). У 1880—1883 гадах і з 1895 года ў Страсбургскім універсітэце (прафесар і дырэктар Фізічнага інстытута). З 1915 года ў ЗША.
Аўтар навуковых прац па радыётэхніцы, радыёфізіцы, бесправаднай телеграфіі. Выявіў аднабаковую праводнасць у крышталях сульфідаў металаў (1874), што прывяло да стварэння крыштальнага дэтэктара. Абгрунтаваў прапанаванае А. Л. Ле Шацелье правіла зрушэння тэрмадынамічнай раўнавагі (1887). Сканструяваў першую электроннапрамянёвую трубку (трубка Браўна, 1897). Вынайшаў вагальны контур значнай ёмістасці з малым затуханнем (ланцуг Браўна, 1898). Вынайшаў і запатэнтаваў (1899) індуктыўную сувязь паміж раздзеленымі антэнай і іскравым разраднікам праз высокачастотны трансфарматар (перадатчык Браўна), што дазволіла выпрамяняць у прастору значна большую энергію. Прапанаваў некалькі тыпаў антэн, у т.л. рамачную (1913).
Член-карэспандэнт Берлінскай АН (1914).